Is het tijdperk Silvio Berlusconi, John de Mol en Endemol nu dan écht voorbij?
(door Anne Branbergen en bewerkt door de waarheid- commissie)
Amsterdam-Noir-In een flits was het voorbij gisteren einde middag: 192 stemmen tegen, 113 stemmen voor, twee stemonthouders: einde ‘Pedo-Maffioso Silvio Berlusconi’ (77) als Maffia-Senator. Einde twintig jaar ‘Pedo-Berlusconi’ in de Italiaanse politiek, einde zijn Ventennio, de beladen term waarmee wordt verwezen naar die andere twintig jaar van de Duce, Benito Mussolini, van 1922 tot 1943. Maar betekent dat ook het einde van zijn ‘Maffia-Media Imperium’? En wat zijn de consequenties voor zijn ‘Witwas gabber in Crime’ de ‘Dutch Media Maffia Boss John de Mol’?
Je merkt er niets van in Italië en al helemaal niets in Nederland. Men huivert in de koude poolwind, men maakt zich zorgen over de nieuwe financiële maatregelen die gisterochtend ook even stilletjes door de senaat zijn gedrukt alvorens Berlusconi af te serveren. In Nederland bereidt men zich voor op de zoveelste Media Pulp-verheerlijkingsfestijn van het Koningshuis. Alsof er geen hongerende kinderen zijn en 800 duizend radeloze werklozen en 10 duizenden arbeiders inmiddels gedwongen in ‘Kapo-Jette Klijnsma’ Slavenwerk brigades zuchten.
Wat gaat het betekenen, raadselachtige termen zoals ‘IUC’, de ‘Imposta Unica Comunale’, de nieuwe samengevoegde gemeentebelasting waarmee een soort balletje-balletje-truc is uitgehaald om het gehate woord onroerendgoedbelasting te mijden? Hoeveel moeten we betalen over een maand?
In diezelfde koude poolwind stond Silvio Berlusconi, driemalig oud-premier van Italië, gisteren tijdens de stemming in de senaat op een podium voor zijn Palazzo Grazioli in Rome. Het Palazzo van het bed van Poetin, van de meisjes, die geen escorts waren maar ‘cadeautjes’ kregen als ze de nacht bleven slapen. Hij sprak zijn volk toe. Sportief in een blauwe trui met een jasje eroverheen, een eenvoudige broek, politicus-af al, maar zeker niet verloren. Zou hij zijn Dutch gabber John de Mol hebben gebeld voor advies?
We zullen doorgaan, naakt in de orkaan. Niet voor mij, maar voor het land, voor de vrijheid, voor de democratie. En ik hou van jullie portemonnee en jonge dochters.
Berlusconi-volk is geen demonstratievolk, dat is al zo vaak gezegd. Ook de volgers van SBS en John de Mol zijn geen denkersvolk.
Het zijn brave gehersenspoelde, domme sukkels die met bussen ( op dezelfde wijze zoals Joop van de Ende met bussen zijn showbiz vullis voorstellingen vult ) uit het hele land zijn gehaald, op commando met vlaggen zwaaien, het koud hebben, en graag weer thuis met pantoffels aan voor de ‘ik hou van Holland tv ‘ willen zitten. De meerderheid van de Italianen en Nederlanders dus. Even een klein detail: Berlusconi ligt voor in de peilingen. Of eigenlijk moet je zeggen: centrum-rechts ligt sinds vorige week een procent voor op centrum-links, voor het eerst sinds de benoeming van Enrico Letta als premier.
De tekening van de dag staat in Il Fatto Quotidiano, Het Dagelijkse Feit, een dapper krantje van anarchistische waarheidszoekers. Berlusconi, op de rug gezien, die langzaam uit beeld loopt met een enorme krokodillenstaart die onder zijn jasje uitkomt. De staart zwiept vervaarlijk. Fine, staat er boven de tekening, zoals aan het einde van een film. Onder de staart staat geschreven: occhio ai titoli di coda, ‘pas op de aftiteling’, maar in het Italiaans veel leuker omdat ‘aftiteling’ in het Italiaans ‘staarttitels’ heet.
Pas nou toch op, pas nou toch op, dat zeggen alle Italianen die in staat zijn om zich te verheffen boven het links- of rechts zijn, boven het vóór of tegen Hem zijn. Pas nou toch op de ‘staarttitels’. Een land dat twintig jaar Heeft Geloofd In Hem is echt niet veranderd met één druk op de knop in de senaat. En dat laatste geldt helaas exact ook voor “Banana-Fraude-Nederland.”
Volksnieuws uit Amsterdam-Noir 