INLEIDING
Analyse van een artikel van John van den Heuvel, een ‘media-moordenaar’ met de pen in dienst van bepaalde misdaadgroep en/of naggende politie.
“De Telegraaf,een Leugenparadijs.”

Middels het analyseren van dit artikel zal m.i. aangetoond worden dat een ogenschijnlijk objectief artikel diverse verborgen doelstelling heeft, die de gemiddelde normale Nederlander zonder zeer gedegen achtergrond kennis niet zal onderkennen en/of (kunnen) waarnemen en/of doorzien.

Onderstaand artikel kwam mij pas in 2012 onder ogen, toen een journalist van de Spits mij erop attent maakte.

Dit artikel werd geplaatst één dag nadat ik was neergeschoten en op de intensive care lag.

De Telegraaf – 10/12/99
“HET MOEST ER EEN KEER VAN KOMEN. ONDERWERELD NIET VERBAASD OVER MOORDAANSLAG DRUGSBARON STEVE BROWN.
Het was niet de vraag of het zou gebeuren, maar wanneer het zou gebeuren. De moordaanslag op de drugshandelaar Steve Brown, gisterochtend in Amsterdam-Zuid, kwam voor kenners van het criminele milieu bepaald niet als een verrassing. PA5.

HEUVEL-JOHN-VAN-DEN.

Onderwereld niet verbaasd over moordaanslag op drugsbaron Steve Brown ‘Het moest er een keer van komen’ ‘Deze man heeft heel veel vijanden’.
door JOHN VAN DEN HEUVEL.

AMSTERDAM, vrijdag.
Het was niet de vraag of het zou gebeuren, maar wanneer het zou gebeuren. De moordaanslag op de drugshandelaar Steve Brown, gisterochtend in Amsterdam-Zuid, kwam voor kenners van het criminele milieu bepaald niet als een verrassing. Een hoofdstedelijke rechercheur na de mislukte afrekening in de Biesboschstraat: “Deze man heeft heel veel vijanden. Het moest er een keer van komen.”.

De in de Amsterdamse Pijp opgegroeide Steve Brown (45) omschreef zichzelf ooit als een ‘intelligente misdadiger’. Daar waar zijn voormalige partners in crime de afgelopen jaren of om zeep werden geholpen (Tony Hijzelendoorn, Klaas Bruinsma, Ron Ondunk) of achter de tralies belandden (ex-agent Martin Hoogland), wist Brown de dans steeds te ontspringen; als een roof kat met de spreekwoordelijke negen levens. Tot gisteren althans, toen hij ondanks voorzorgsmaatregelen toch in de val liep.

In zijn in ’95 verschenen biografie ‘Drugsbaron in spijkerbroek’ bestempelde Steve Brown zichzelf als een “crimineel met een brutale bek, maar geen schietgrage killer. Een man ook met een gezin, humor en romantiek”.

In werkelijkheid wordt Brown in het criminele milieu beschouwd als een ordinaire ‘ripper’ (iemand die zijn collega-criminelen drugs afhandig maakt), een ‘coke-junk’ en een levensgevaarlijke psychopaat. Iemand ook die van twee walletjes eet: geld verdienen in het criminele milieu, maar net zo makkelijk concurrenten ‘wegtippen’ bij de politie.

Brown maakte pijlsnel carrière in de onderwereld. Op zijn vijfentwintigste stond hij al aan het hoofd van de Amsterdamse ‘Happy Family’, een met miljoenen gesubsidieerde jongerenorganisatie met 22.000 leden. Tien jaar lang werden miljoenen verdiend met de verkoop van hasj en marihuana, totdat het toenmalige Amsterdamse VVD-raadslid Anne Litze van der Stoel de geldkraan liet dichtdraaien. In die periode werd Brown kind aan huis bij de Colombiaanse, Marokkaanse en Afgaande drugsmaffia. Later raakte hij verzeild in de Joegoslavische onderwereld. Kroongetuige.

Begin jaren negentig ging het bergafwaarts met Steve Brown. Steeds meer mensen uit zijn omgeving stierven een gewelddadige dood. Klaas Bruinsma werd geliquideerd en vriend en ‘zakenrelatie’ Tony Hijzelendoorn beestachtig afgeslacht. Brown nam samen met de vorig jaar zomer vermoorde Ron Ondunk de wijk naar Spanje. Aan de Costa del Sol kwam een merkwaardige ‘combine’ met het inmiddels opgeheven IRT Noord Holland/Utrecht tot stand. Steve Brown werd kroongetuige in het proces tegen Martin Hoogland, die mede dankzij zijn verklaringen twintig jaar kreeg voor de moorden op Hijzelendoorn en Bruinsma. Ook later zou Brown nog samenwerken met de politie, onder meer om voor geld de bij officier van justitie mr. J. Valente gestolen floppy’s te achterhalen.

Hij kreeg landelijke bekendheid als presentator van het ranzige Veronica-programma Zware Jongens. Het binnenhalen van een beruchte crimineel als medewerker leverde de omroep veel kritiek op. Sinds Brown in het tv-programma van Peter R. de Vries werd neergezet als een onbetrouwbare fantast, was het definitief over met zijn televisie carrière.

Daarbij ook nog uitgekotst door de echte ‘grote jongens’ uit de onderwereld, rommelde Brown het laatste anderhalf jaar wat in de marge. Hij leek zelfs een nieuwe weg te willen inslaan. Tot hun verbazing zagen studenten van de Universiteit van Amsterdam (UvA) hem in september doodgemoedereerd de collegezalen binnenwandelen. Brown bleek zich te hebben ingeschreven voor een studie Nederlands recht. Gezien zijn huidige problemen is het de vraag of Steve Brown snel weer zal aanschuiven in de studiebanken.

Drugsbaron Steve Brown omschrijft zichzelf als een “crimineel met een brutale bek, maar geen schietgrage killer”. In het criminele milieu wordt hij daarentegen bestempeld als een levensgevaarlijke psychopaat. EIGEN FOTO.”

Opmerking Algemeen: John van der Heuvel ( verborgen voor het bredere publiek) is een politie scribent van een bepaald deel van de Amsterdamse pseudo-politie :

Analyse artikel John van den Heuvel.
Dergelijke artikelen zijn geen uitzondering in dit segment, de misdaadjournalistiek van de media. In zijn algemeenheid worden dergelijke artikelen en Tv-uitzendingen aan de lopende band gefabriceerd met name als zij als onderwerp personen hebben uit de Volks-Onderwereld. Snelheid en niet betrouwbaarheid, evenwichtigheid of zelfs de waarheid (lees: nieuwsfeit) is geen noodzaak om maar niet de ‘primeur’ te missen in dit segment van de pulp-media, waar alles om kijkcijfers en oplages draait.

Hoe ver men gaat om winst te maken, wat dat betreft heeft News of the World schandaal het laten zien.

Als de media publiceert over de z.g. Witteboorden misdaden gelden er geheel andere maatstaven. Men is zich er ter degen van bewust dat indien men publiceert inzake de Witteboorden criminaliteit de advocaten reeds op de loer liggen met kostbare civiele procedures, etc. Bovendien zijn Witteboorden misdaden vaak complex en moeilijk uit te leggen aan het bredere publiek, denk aan; ingewikkelde fraudes, BTW-carrousels, milieu delicten, opzettelijke faillissementen, aandelen-fraude, etc. Het is taaie kost die niet tot de verbeelding spreekt van het bredere publiek. Ook zijn de personen, die deze misdaden plegen over het algemeen goed opgeleid en vermogend en kunnen moeilijker worden geslachtofferd op een sensationele wijze.

De auteur-journalist John van den Heuvel van dit artikel is n.b. een ex-rechercheur van de Amsterdamse politie waarvan algemeen bekend is dat hij in veel gevallen zijn ‘primeur’ rechtsreeks krijgt van het Hoofdbureau van de Amsterdamse politie. Bovendien heeft de auteur ten tijde dat hij bij de politie was gefunctioneerd in een z.g. pseudo-inkoop team van de politie. Dergelijke teams zijn opgeheven na het IRT-schandaal. Ook is dat segment van de politie extra gevoelig voor gecorrumpeerd gedrag en/of corruptie.

Daarnaast is de auteur-journalist werkzaam voor een krant De Telegraaf, die kennelijk als eerste doelstelling heeft verkoopbare makkelijk leesbare artikelen te produceren voor de z.g. massa. Sensatie wordt daarbij niet geschuwd, of is zelfs een voorwaarde als middel tot verkoop.

“De Telegraaf publiceert soms willens en wetens onwaarheden.”
Dat meldt het televisieprogramma Zembla in de uitzending van 16 september 2012 te zien is, zo is te lezen op de Zembla-website. Het programma onderzocht de achtergronden van een aantal spraakmakende artikelen uit de krant. Uit dat onderzoek blijkt dat bronnen die genoemd werden nooit geïnterviewd bleken te zijn, reacties van betrokkenen onjuist werden weergegeven en informatie die een verhaal zou ontkrachten werd genegeerd.
Daarnaast is de auteur-journalist ook werkzaam voor het programma RTL-Boulevard dat ‘nieuws’ brengt als Entertainment. Dit programma heeft kennelijk als enige doelstelling zo een hoog mogelijke kijkers aantallen te scoren, waarbij sensatie verheven is tot het hoogste goed, c.q. Journalistieke Pulp-Codes.

Algemeen belang, sec nieuws en Journalistieke Codes spelen kennelijk niet of nauwelijks een rol bij de hiervoor genoemde pulp-media. Daar komt bij dat het verkeren in dat segment van de Pulp-media automatisch met zich meebrengt dat men omgaat en /of werkt met z.g. journalisten zoals Bas van Hout, Peter R de Vries, Hendrik Jan Korterink en Bert Voskuil, die heimelijk in dienst staan van diverse misdaadgroepen en/of politie en /of (snuivende en vreemdgaande) BN-ers, die de schaamte voorbij zijn en veel al hoe dan ook en in welke hoedanigheid dan ook zelf in de pulp-media willen. M.a.w. men staat bloot aan beroeps- deformatie (normvervaging) m.b.t. waarde en normen die een journalist zou moeten hanteren.

Ook zal dit artikel geanalyseerd worden tegen het licht van de Code van Journalistiek.

Tot Slot:
Men zou kunnen stellen waar maakt Steve Brown zich druk om?
Het gaat hier immers om de pulp-media.
We leven inmiddels in het Tijdperk dat de Pulp-media (en de PVV) voor een groot deel bepalen welke perceptie de gewone gemiddelde burger er op na houd t.a.v. van maatschappelijke vraagstukken en personen. De pulp-media bepaalt zelfs de agenda van de Tweede Kamer.
M.a.w. de pulp-media kan Ministers en personen maken en breken.
( zie Puinhopen van de Pers, afstudeer scriptie UvU, zie : http://www.uu.nl/NL/Search/Pages/results.aspx?k=De%20puinhopen%20van%20pers%20%20(publieksversie%20-%20web).pdf )