Mij was medio 1994 ondersteuning toegezegd door het OM in de zaak Hoogland, n.b. door procureur-generaal mevr. Korvinius (zus van Kees Korvinus, directeur VARA) en die belofte is het OM nooit nagekomen. Zelfs niet na een heuse aanslag op mij waaraan meer dan 30 doods bedreigingen aan mij gemeld door het C.I.D en de landelijk recherche aan vooraf gingen, etc. Wel werd ik persoonlijk uitbundig uitgelachen door de huidige Staatsecretaris van Justitie Fred Teeven nadat hij mij gemeld had dat ik zou worden doodgeschoten door Sam Klepper en John Mieremet. Hij kon zijn lol niet op bij het idee dat ik zou worden dood geschoten. (Staat op tape opgenomen door Veronica tijdens het programma “Zware Jongens”) Ik heb toen besloten om rechten te studeren, omdat ik geen snars begreep van Teeven zijn gedrag als officier van justitie. Was hij gek? Was hij een Tokkie? Of was hij gewoon een sadist? Of was een dergelijk gedrag normaal bij rechtsgeleerde? Afijn hoe het ook zij een dergelijk gedrag volstaat om bij de VVD en Bruin 1 uitstekend te fungeren.
Bovendien bleek mij recentelijk dat er een AIVD-dossier bestaat van mij ouder dan 25 jaar en waar ze tot vandaag de dag nog geen inzicht in willen geven, zelfs niet gekuisd. Vandaar dat ik precies weet hoe één en ander werkt in Banana-Nederland inzake het OM.
‘Het geschonden gelaat van de Staat’ toont aan dat onrechtmatige – en soms misdadige – gedragingen door de Staat der Nederlanden geenszins incidenten zijn, maar tot een vast patroon zijn gaan behoren om een door de overheid onrechtmatig geschade burger van zijn recht te beroven om een redelijk en billijke schadevergoeding te krijgen. De landsadvocaat bekleedt daarbij – als juridische spreekbuis van de Staat – een hoogst bedenkelijke actieve rol. De auteur beschrijft aan de hand van zijn eigen strijd en meerdere gevallen dat de Staat structureel het recht op schadevergoeding probeert te frustreren door processen jarenlang te rekken en de burger zodoende kapot procedeert. Aan de kaak wordt gesteld hoe de landsadvocaat jaarlijks zijn eigen zakken vult met miljoenen euro’s gemeenschapsgeld door met intimidatie en allerhande chicanes uit de juridische trucendoos geboden oplossingen blokkeren Reuchlin zoekt verklaringen hoe het kon gebeuren dat de journalist Willem Oltmans jarenlang in zijn werk werd gedwarsboomd door Buitenlandse Zaken; de medewerker van Defensie, Fred Spijkers, het leven tot een hel werd gemaakt omdat hij opkwam voor de waarheid; de berger Geert Theunisse zijn recht op bergingsloon werd onthouden en hoe vele anderen, die door de overheid onrecht waren aangedaan door dezelfde overheid bewust maatschappelijk, fysiek en psychisch in de vernieling werden geholpen. George Reuchlin
Volksnieuws uit Amsterdam-Noir 
Uit: Overste Jol vertelt. “De heer is mijn herder”.
Het zal mij aan niets ontbreken, want Hij waakt voor mijn ziel.
Want alleen God is liefde, niet de mens.
Daar kan de Mirakelmarinier U alles over vertellen.
De mens is egoïstisch ingesteld en “vergeet” in cruciale situaties wel eens wat er van hem wordt verwacht in de goede zorg voor de medemens.
De Skistokaffaire Jol is daar een frappant voorbeeld van.
De majoor der mariniers Klaas Jol is het toonbeeld van zijn collega-officieren en voorbestemd het hoogste te bereiken.
Maar de eerste Special Forces Navy SEAL verliest zijn vrouw en blijft troosteloos achter met zijn kind van twee jaar.
Hij wil de militaire dienst verlaten om samen met zijn moeder voor zijn kind te zorgen, maar wordt geheel tegen de regels voor lange jaren eenzaam de oorlog in Syrië en de Libanon ingestuurd door zijn Korpscommandant.
Hij komt terug met een verscholen PTSS om wat hij daar heeft moeten meemaken, gruwelen van de hoogste orde.
Maar de Libanonheld van O.P. Khiam is verder goed op de been gebleven en mag binnenkort in de zomer van 1978 een Nobelprijs voor de Vrede verwachten.
Weer wil hij na het verlaten van de dienst dezelfde generaal vragen om een jaar op non-activiteit geplaatst te mogen worden om even thuis te zijn bij zijn familie op Scheveningen.
In de 18 jaren van zijn glanzende loopbaan heeft hij de gehele wereld rondgezworven en Qua Patet Orbis de zwaarste klussen opgeknapt en en opleidingen met succes bekroond.
Hij wil nu in rustiger vaarwater komen en een minder gevaarlijk burgerberoep te kiezen met zo mogelijk even prominente en sportieve vooruitzichten.
Hij is 35 jaar en wil nog een nieuw gezin stichten voor zijn zoontje van vijf jaar inmiddels.
Hij zou zelfs nog voetbaltrainer kunnen worden bij grote clubs net als majoor Zwartkruis bij de KNVB.
In afwachting daarvan moet hij nog één keer van zijn generaal Romijn als eerste Mountain Leader Officier nog en weer een nieuw kunststukje uithalen in de groeiende samenwerking met de Britse mariniers op de Noordflank van de NAVO.
Hij moet de 625 marininiers van de Eerste Amphibische Gevechts Groep intergreren in de UK/NL Amphibious Force for Norway.
Hij heeft ze meegesleurd over de bergen en in Noorwegen gebracht.
Daar is hij op 14 december 1978 “dodelijk” verongelukt.
Daarna hebben de generaal, zijn K.M.-artsen en alle personen van Defensie Personeel hun dure Zorgplicht verzaakt en hem en zijn opgroeiend kind volledig in de kou laten staan.
Daar is geen ander woord voor te vinden.
De stalen wet en goede les van Overste Jol luidt:
Wanneer bij dienstongevallen hoger geplaatst personeel bij Defensie in onderling verband en te kwader trouw hun Zorgplicht verzaken, dan blijft de zwaargewonde militair der Zeemacht maar één ding over!
Daarover gaat zijn laatste boek met titel : “De Heer is mijn herder”.
Het zal mij aan niets ontbreken, want Hij waakt voor mijn ziel.
LikeLike
Uit: “De Heer is mijn herder”.
De Here God heeft mij manifest gemaakt in een drietal lange perioden van neergang en verbitteringen, dat Hij je nooit zal verlaten wanneer je maar in Hem blijft geloven.
Wanneer je als soort oorlogsheld twee oorlogen in het Midden-Oosten op de Golan en de Libanon overleeft in twee jaar tijd word je gauw vergeten.
Wanneer je dan een dodelijk skistok overleeft in Noorwegen word je voor simulant versleten.
Wanneer je dan in Overveen een buikbom overleeft word je helemaal voor gek versleten.
Maar omdat ik door dik en dun en zelfs in de uren van mijn naderende dood nooit de moed opgaf om mijn mariniers te redden van levensgevaar liet Hij me leven.
Ook al was ik zwaargewond.
Nederland kan me nog meer vertellen, want ik ben toch gezien en gauw vergeten.
LikeLike
Uit: “Memoires van Overste Jol, bij leven Mirakelmarinier”.
De zoon van Overste Jol heeft op donderdagavond 16 juli 2015 de premier Marc Rutten gesproken en hem gevraagd of hij bekend was met de toestand van zijn vader.
“Wie is Uw vader als ik vragen mag”?
“Dat is die grote mariniersoverste, die in de tweede oldtimer stond en stram de groet bracht aan de Koning en U bij het defilé op Veteranendag”!
“Natuurlijk, U lijkt op hem qua figuur, meneer Jol”.
“Maar weet U dan wel wat mijn vader allemaal heeft moeten doorstaan en overleven in zijn leven”?
“Natuurlijk, ik heb van zijn boeken en skistok gehoord uit de mond van de Koning in het midden op het “schavot” en de Minister Hennis, die weer naast mij stond heeft gezegd, dat de Zaak Jol netjes is afgehandeld, nietwaar, Robbert. Hij heeft zelfs als eerste Mountain Leader een skistok overleefd met een kans van een op een miljoen”?
“Ja, om één van zijn mariniers te redden van een hoop ellende”!
“Ja, dat heb ik ook gehoord van de Senator generaal Frank van Kappen, de militaire strateeg van onze partij de VVD, die Uw vader ook eens gered zou hebben bij een incident in de kou op de Pool ergens”.
“Hij mocht dat Uw vader berichten, dat wij hem uit de shit gingen halen na 37 jaar”!
“Weet U dat zeker”?
“Jazeker, want we dachten allen op het podium dat Uw vader tevens bekend alls eerste Libanonveteraan daarom zo uitbundig zwaaide naar de burgemeester en alle toeschouwers langs de route die mooie dag”!
Overste Klaas Jol zag er zo trots uit met zijn Blauwe baret op en rond die grappige Mountain Leader Stick bij het defilé ook zijn Groene baret gevouwen”!
“Ja, die droeg hij altijd in de bergen wanneer hij zijn mariniers voorging op de Noordflank van de NAVO”.
“Maar weet U dan ook waarom heeft hij dan zo’n miserabele vertrekregeling heeft gekregen van zijn afkeuringsartsen, meneer Rutten”?
” Neen, over die vreemde gang van zaken is mij niets bekend, maar het riekt sterk naar majesteitsschennis. Ik zal dat nagaan, maar eerst moet ik morgen wat meer belangrijke zaken afhandelen, meneer Jol”!
“Zult U niet lang treuzelen als met die schulden van de Grieken”?
Mijn maten roepen mij weer naar binnen, anders ben ik de sigaar.
“Zeg maar tegen Uw vader, dat ik altijd dacht dat mevrouw Hennis de Zaak Jol netjes had afgehandeld. Zo dat nog niet is gebeurd zullen wij hem de Ereschulden van de Nobelprijs voor de Vrede per omgaand vergoeden en hem wat de skipaal en de gerezen misstanden betreft alsnog in ere herstellen en hem officieel de gemaakte fouten zullen vergoeden”.
“Kunt U mij die eed toezeggen”?
“Dat beloof ik met de hand op mijn hart”.
“Maar zorg er ook voor, dat ook de artsen van zo’n slordige nazorg een koekje van eigen deeg door de poeperd krijgen, beste premier”!
Ik stuur U zijn tweede boek “God helpe ons, de dokter zuipt” ook toe voor uw vacantie in Griekenland. Zorg dat U heel terugkomt en veel plezier tussen al die nare zaken..
“
LikeLike
Eerherstel Overste Jol nog dit Jubileumjaar.
Anders moet de minister Hennis aftreden.
Want zij moet haar verantwoordelijkheid nemen.
Mariniersoverste Klaas Jol was al op 14 december 1978 ten dode opgeschreven met maximale letselschade en dienstgebreken.
Dat blijft als een paal bovenwater staan!
Uit: “De Heer is mijn herder”.
Slot: “Hij waakt voor mijn ziel en zal mij geleiden naar grazige weiden”.
Zo stond hij er weer.
Op Veteranendag in dit heftige Jubileumjaar 200 Jaar Koninkrijk der Nederlanden. En 350 Jaar Korps Mariniers op 10 december 2015.
In Ere hersteld “Zo waarlijk helpe mij God Almachtig”.
Met zijn trouwe korpsmakkers achter zich aan marcherend en defilerend.
Zijn meest getrouwe steun gebleven domineeszoon Jan Scholing.
Sloeg zijn arm om zijn schouders.
Om zijn oude commandant op de been te houden in de rijdende oldtimer.
Bij het podium vóór het standbeeld van Johan en Cornelis de Witt.
Hoe symbolisch voor een groots spektakel in de Vaderlandse Geschiedenis.
Uit de dood in de sneeuw en tragedie van Noorwegen herrezen.
Moest hij tot op dit historisch moment blijven leven.
De gekruisigde Zeesoldaat van Scheveningen.
Trots in zijn mariniersuniform mat al zijn verworvenheden op de borst.
Commando, Kikvorsman, Navy SEAL, Parachutist, Golan- en Libanonmedaille.
Het bordurrwerk van de eerste Mountain Leader Officier op de rechterschouder.
En groette trots de Koning.
De Koning huivrerde even en knikte terug bij de beantwoording.
Van het Koninklijk Saluut aan het Volk en Vaderland.
Van de Mirakelmarinier Overste Klaas Jol.
Die alle grenzen van de wonderen in zijn leven.
Verre had overschreden.
God wilde het blijkbaar zo.
Deo Volentibus zaterdag 27 juni 2015.
Ten aanschouwe van het gehele Volk van Nederland.
Het Korps Mariniers en de Krijgsmacht.
Hij schudde ze da handen.
En ze waren weer blij hun oprichter van de Special Forces.
In hun midden te kunnen verwelkomen bij leven.
Om duidelijk afstand te nemen van het verleden.
Van vergane glorie en vernederingen.
Van smadelijke herinneringen.
In Ere hersteld door de eigen mariniers en militairen.
Op bevel van de Hoogste Vader des Vaderlands.
De minister van Defensie mag nu haar excuses aanbieden.
Ten aanschouwe van het gehele Volk.
En de afschuwelijke skistokaffaire de wereld uit helpen.
En verklaren wat Hein Cats, dokter van Overveen nog steeds roept.
“Ich habe es nicht gewuszt von den Fehlern vom Kollegen Horrordoktor Ben Alkohol Wiekmeijer”.
Terwijl het bloed aan zijn geweten bleef kleven.
Tot het einde van ons vergankelijk leven.
LikeLike
De Beroepsofficier der Mariniers Klaas Jol wilde nooit zeuren over zijn gevaarlijk beroep, maar wil na 40 jaren oorlog zijn totale schade in de doofpot gehouden door zijn collega-artsen Wilhelmy Damsté, Wiekmeijer ( R.I.P.) en Cats vergoed zien.
En ze desnoods zelf ook nog “levend” begraven!
Want ze blijven maar liegen en huichelen over zijn status in de sneeuw gespietst van honderd procent invaliditeit in en door de dienst opgelopen.
De nog levende collega’s wilden het laatste oliesel voor zichzelf bewaren!
Zij gunden Jol en zoon een gruwelijk einde.
Juist deze maand Juli 2015 kreeg de Mirakelmarinier weer van het Zorginstituut Nederland de rekening gepresenteerd over drie vergeten jaren in Nordhorn in een pijnkliniek gelegen op eigen kosten en initiatieven,
€ 4274,12 over 2011,
nog € 2.831,63 over 2012,
€ 3.745,66 over 2013,
de rest tot aan zijn dood volgt.
Moet hij die opvissen vanuit zijn kist?
Zijn eisen zijn simpel.
Defensie stopt alle betalingen van het pensioen bij eerherstel.
Jol is overleden voor de belastingwet.
Overste Jol verdwijnt uit beeld zoals door de generaal Romijn aan kapitein Cammaert op 16 december 1978 bevolen na bezoek aan de zieltogende kruiseling in Helse Bergen.
Vraag maar aan de generaal Patrick Cammaert, die niet kan liegen zoals Fred Spijkers over de dood van mijnopzichter Ovaa.
( Dochters kregen ieder ook € 500.000 netto en weduwe Marjolijn Ovaa kreeg € 1,6 miljoen netto smartengeld) . Dit ter zake.
A) Materiële vergoeding voor het onthouden van het militaire Invaliditeitspensioen sedert het skiongeval op uitzending op 14 december 1978 in Noorwegen met rente op rente over 37 jaren per Korpsverjaardag 2015.
B) Plus een forse netto aderlating voor de fouten van de horrordokter van Overveen in smartengelden.
C) En € 500.000 netto smartengeld voor zijn zoon ( en kleinzoon ) om de opgelopen schulden te dekken zodat opa zijn boys hiermee niet hoeft te belasten en zij in het appartement aan zee kunnen blijven wonen na gedane arbeid.
D) van de Nobelprijs voor de Vrede zoals afgesproken noch een hoge Nederlandse Orde kan geen sprake meer zijn. Daarvoor ontbreekt de tijd en ademlust.
Het wordt kortaan kiezen voor de Vrede of anders een nieuwe alles vernietigend Vredesoffensief langs duistere wegen geleerd bij de Navy SEALS bij het oppakken van Bin Laden.
Want Veertig jaren oorlog tussen Defensie en de nog steeds om zijn grote verliezen van het verlies van zijn vrouw op Goede Vrijdag 1975 treurende weduwnaar Klaas Jol zijn genoeg om anders de noodklok te luiden voor diegenen, die zijn gezondheid, officium nobllee en toekomst hebben lamgelegd.
Hij heeft ze sedert hij uit de Libanonoorlog van 1978 terugkeerde met een trauma van goeden huize altijd met coulance bejegend en ze in rust gelaten.
Behalve met de pen!
Hij wilde in de zomer van zijn leven zijn status van beroepsofficier der mariniers met glanzende vooruitzichten zonder verder misbaar over de slechte nazorg van overheidswege graag opgeven, ook al zou hij altijd een marinier in hart en nieren blijven.
Maar zijn eigen moeder riep hem thuis te blijven in hun woning op Scheveningen bij de Badkapel en het Mooie Westbroekpark.
Hij was 35 jaar en er lag een lang en prachtig burgerleven op hem te wachten.
Hij zou ook nog een mooi lintje krijgen vanwege zijn oorlogsverrichtingen onder zeer moeilijke en gevaarlijke omstandigheden.
Hij had alle ernstige aanslagen wonderwel overleefd.
Maar toch hadden de dood en verderf in twee jaren Golan- en Libanonoorlog hem niet onberoerd gelaten.
Hij was er zeer door veranderd en veel milder en minder zeker van zijn lotsbestemming geworden.
Juist daarom wilde de sportieve majoor uit het zicht van zijn werkgever geraken door zijn officierssabel naast de Nobelprijs voor de Vrede in de wilgen te hangen in de zomer van 1978.
Hij wilde de rest van zijn leven op 35-jarige leeftijd en al drie jaren majoor toch de voorkeur geven aan de opvoeding van zijn zoontje Robbert Klaas Jol van vijf jaar.
En een mooie rustige baan als adviseur en specialist gaan zoeken.
Misschien ook voetbaltrainer worden net als zijn jongere broers Cornelis en Martin Jol.
Maar zijn Korpscommandant Dick Romijn wilde hem niet laten gaan dat cruciale jaar.
Dus moest de eerste topcoach van de eerste Special Forces van Nederland wel in een soort rattenval lopen.
In Noorwegen is hij op 14 december 1978 in het harnas gekruisigd met een skistok door een gevallen korpsmakker.
“Het laatste wat Klaas Jol nog voor zijn “Mariniersdood” kon uitbrengen zal altijd op de zielen blijven branden van diegenen, die daarna ook zijn toekomst en dat van zijn zoontje zoveel leed hebben bezorgd.
“We hebben nu eenmaal een gevaarlijk beroep, korporaal, dus moeten we niet zeuren als we moeten heengaan en de prijs moeten betalen voor ons zondig leven”.
LikeLike
Kans op Eerherstel Overste Jol in Nederland vanuit de onheilsplaats van executie met de skistok in Noorwegen op 14 december 1978 volgens de Noorse arts, die hem morfine gaf gestegen in 36 jaar van EEN op EEN MILJOEN naar EEN OP TWEE.
Dat hangt van de coulance van deze laatste minister van Defensie mevrouw Jeanine Hennis-Plasschaart af.
Helaas is Hare Excellentie niet zo gul met het uitdelen van gevarengelden en schadevergoedingen.
Liever gaat zij opgeruimd staat netjes en lachend door het leven.
Hoewel zij overweldigd wordt door aanslagen op haar minimale kasoverschotten.
Zelfs voor de maximaal beschadigde en getergde supermarinier der Special Forces Commando/ Mariniers Overste Jol alias Klaas Sateh en Majoor Houtebek in analogie van zijn voorvader admiraal Cornelis Jol alias kapitein Houtebeen mag zij van haar Hoofddirecteur Defensie Personeel Schout-bij-nacht en dag Hendrik I.H. geen erbarmen tonen om de gekruisigde Mountain Leader aller Mariniers uit zijn lange serie van nachtmerries te halen sedert hij in Noorwegen tot scheepswrak werd getorpedeerd.
Tot overmaat van ramp werd hij daarna volkomen mismaakt naar het armzalige Marine Hospitaal Overveen op dodentransport gesteld naar de Horrordokter Whiskey en dan kun je het verder wel schudden bij de Koninklijke Marine.
Maar zelfs de gelovige marine kan nog steeds niet geloven dat Klaas Jol beschermd wordt door de Vader der Mariniers boven in de eigen Mariniershemel.
Die acht Zijn tijd pas gekomen wanneer zijn grote Zoon van Scheveningen er helemaal klaar voor is en “NOT BEFORE” hem eerherstel is verleend met ruimhartige compensaties.
De tijd van luchtkastelen Qua Patet Orbis bouwen in Nederland is nu eenmaal voorbij.
Stuur Jeanine een kaartje to remember.
LikeLike
Overste Jol mocht nooit één cent kosten.
Dus kreeg hij bij leven en dood nimmer zijn schade vergoed.
“God and the Special Forces Mountain Leader Jol the Dutch adore!
In time of danger, not before”.
Er heersen nu eenmaal andere wetten voor dodelijk gewonde stervelingen als de PTSS-Libanonveteraan Klaas Jol bij het skiongeval in Noorwegen dan voor het geval dat een bevoorrechte persoon bij zo’n gebeuren betrokken is geraakt.
Gelukkig had ook de autocoureur Michael Schuhmachter als miljardair voldoende middelen om het in coma geraakt in de sneeuw nog behoorlijk lang uit te kunnen “zingen” met een dozijn professoren om zijn academisch bed.
Klaas Jol, de oorlogsheld van de Libanon en skistokdrager van Noorwegen en Platzbauchoverlever van de eigenwijze horrordokter Whisky van Overveen kon echter nooit bogen op academische nazorg.
De Mirakelmarinier Klaas Jol wordt al sedert hij zwaargewond raakte in Noorwegen op 14 december 1978 door Defensie ( Staat ) in een dodelijke verwurging gehouden.
Om te voorkomen, dat hij om schadevergoedingen gaat zeuren als hij weer bij zijn positieven raakt.
En via eigen door hemzelf aangetrokken capabele raadslieden en strafpleiters de staat voor hetzelfde blok kan zetten.
Dat moet voorkomen worden en daarom is een respectabel eerherstel met vergoedingen der Ereschulden ingevolge de Veteranenwet voor zijn traumatische ervaringen in het oorlogsgebied in de jaren voor het uiterst zware skistokongeval gewoon uitgebleven.
Klaas Jol mag er niet boven de gruwelen in zijn leven uitgroeien.
Dan gaat de oudere broer der voetbaljollen de Nederlandse belastingbetaler te veel geld kosten.
Daarom werd reeds door zijn Korpscommandant op de avond van zijn tragisch skiongeval een veto uitgesproken over zijn herstel van de “dodelijke ” restschade der vreemde skistok van één van zijn eigen mariniers in opleiding voor Militaire Ski Instructeur de toenmalige korporaal der mariniers G. De V. woonachtig op Curaçao.
Vraag hem maar, beste journalisten wat de generaal-majoor Dick Romijn zijn redders van zijn leven tot hun grote afschuw heeft opgedragen die avond in de Firdakazerne te Nordfjordeid en waarom hij ook opdracht heeft gegeven aan zijn commandant Overste Gerard Ringenaldus om zijn Mountain Leader Majoor Klaas Jol het liefst zo gauw mogelijk te vergeten.
Een Proces-verbaal van verwonding met getuigenverklaringen mocht niet worden opgemaakt zoals de oudste officier kapitein Van Asperen Vervenne nog had geopperd bij de generaal Romijn voor het uitzonderlijk geval van één op één miljoen indien de volledig doorboorde majoor Sateh dit dodelijk dienstongeval zou overleven.
Zo ging dat vroeger bij de marine.
Blijf je veilig achter het bureau de generaal zijn gat likken dan kom je boven drijven.
Maar ga je voorop in de strijd en breek je je nek, dan word je gauw gedumpt.
In het engels heet dat:
“God and Dutch politicians and media simply adore!
Special Forces Mountain Leader Jol hanging around a skistick through his ass.
But only in time of danger, not before”.
LikeLike
Uit: Overste Jol vertelt over “De Heer is mijn Herder. Hij waakt voor mijn ziel. Hij zal mij geleiden naar grazige weiden.
Zelfs vindt de Overste Jol Uw Huis, o Heer.
De Korpscommandanten na Adriaan Lamers zagen het opeens niet meer zitten in Jol als weduwnaar met kind!
Toen Dick Romijn in 1976 zijn kans schoon zag verrdween de eerste UDT/Navy Seal en Mountain Leader van de lijst der kroonprinsen!
En werd de naam Jol weggevaagd door de namen Willem van Breukelen, Jan Clocquet, Wie kende hen bij de Special Forces Mariniers Qua Patet Orbis?
Daarna kwamen voor de superspecialist en stichter der Para’s, commando’s, kikvorsmannen, Navy Seals en eerste Mountain Leader oficer Klaas Jol de makkers van het K.I.M. de heren generaals Spiekerman van Weezelenburg, Van den Breemen, Homan,Van Kappen,Hekman, Klop, Van Reijn, Prins, Cammaert, Zuiderwijk en waar was voor den duivel de Mirakelmarinier gebleven?
Hij was zonder de Ereschulden van de Vrede met een PTSS zwaar vergeten en in Noorwegen gesneuveld.
In Overveen opgeofferd aan het budget van Wiekmeijer.
Daarna met 69 % van zijn laatste zuurverdiende 28 jarenpensioen afgescheept zonder compensaties en invaliditeitsuitkeringen!
Wat was het toch in het karakter van de majoor der mariniers Klaas Jol dat de generaal Romijn niet zinde?
Was het zijn verzoek voor ontslag na het overlijden van zijn jonge vrouw op dertigjarige leeftijd op Goede Vrijdag 1975, waaraan de Korpscommandant generaal-majoor der mariniers zich stoorde?
Dat hij zijn meest allround majoor niet vallen als een baksteen en hem voor lange tijd uit Nederland verdreef naar het Midden-Oosten?
Wat moet het zijn geweest wat Romijn, Den Haan< Rudolphie, Van Brekelen, Spiekerman en de lange rij zogenaamde marinierscollega's misten in hun fysiek en mentaal beste jonge officier met de meeste specialiteiten en kwaliteiten?
De huidige VVD-Senator Frank van Kappen ooit bij diverse gelegenheden "Far beyond the call of duty" gered door zijn vroegere meerdere en wintercoach Jol, die hij Klaas mocht noemen heeft moeten beamen, dat hij de enige was met alle kwaliteiten vandien om het hoogste te bereiken bij het Korps Mariniers!
Maar helaas was de Supermarinier door het skiongeval buiten de prijzen gevallen!
Zo had de generaal Romijn bepaald op de avond van 14 december 1978 toen Klaas Jol op weg was naar Bergen, totaal leeggebloed en klinisch dood.
The Son also rises en Klaas Jol bleef leven.
Zo zal hij na zijn stoffelijke dood blijven voortleven.
Als de Mirakelmarinier "Mooi Doodgaan".
LikeLike
Meldt dit aan de Koning in Griekenland.
Overste Jol is totaal uitgeput en lijdt ernstig aan zijn oude skistokklachten en buikschade van Overveen.
De zaak van de verboden Nobelprijs voor de Vrede voor zijn twee oorlogsjaren onder grote crisesomstandigheden doorgebracht heeft hem nu eindelijk opgebroken.
Zelfs zijn gerechte Ereschulden van de Veteranenwet vanwege zijn oorlogstrauma van de Golan en Zuid-Libanon werden hem door het Veteraneninstituut en de B.N.M.O. door de neus geboord.
Zijn “koninklijke schadevergoedingen voor de horribele skistokschade en de buikcomplicaties van Overveen moesten in de doofpot blijven.
Al bijna 37 jaren wordt hij door de Belastingdienst en nu ook weer het Zorginstituut Nederland volledig leeggeroofd!
Maar hij kan niet sterven zonder de gelofte van zijn Koning Willem-Alexander dat er postuum goed voor zijn zoon Robbert en kleinzoon James Robbert Klaas Jol gezorgd zal worden.
En voor zijn hondje Binkie.
En dat zijn schadevergoedingen aan zijn zonen en schuldeisers en hypotheekbanken worden uitgekeerd.
Zodat zij in zijn huis aan de Zeekant temidden van zijn oude trofeeën kunnen blijven wonen.
Anders gaat alles op de schop net als na het verraad van zijn malafide afkeuringsartsen Gerad Wilhelmy Damsté en Hein Cats.
Waar hij altijd al sedert 1960 zo bang voor was.
Dat hij door zijn eigen baas zou worden omgebracht.
Dat hij door eigen vuur zou worden verzengd.
Dat hij alles zou verliezen waarvoor hij zich zo loffelijk en buitensporig had ingezet, zelfs zijn huis, gezondheid, loopbaan en toekomst.
Dat hij zijn zoon nu ook met kleinzoon met alleen maar schulden zou moeten belasten met zijn dood buiten enige eigen schuld.
Dat hij door een eigen marinier bij zijn redding en artsen in complot verenigd zou worden beschadigd.
Dat hij door zijn eigen korpscommandant bij zijn “dodelijk” skiongeval zou worden verraden en worden opgeknoopt ten langen leste.
Dat zijn door de skistok verwonde hart nu eenmaal niet eeuwig kon blijven kloppen.
Hij laat zijn vrienden en trouwe makkers groeten.
Meldt dit aan de Koning in Griekenland.
LikeLike
Uit: “De Heer is mijn herder”.
Inleiding met Gedicht vanuit de worsteling van zijn ziel in een zwaarbeschadigd en opgeofferd lichaam van Overste Jol vechtend tot de laatste snik om zijn rechtmatig eerherstel Overste Jol.
Want hij werd nooit op respectabele wijze uit ’s Rijks Zeedienst ontslagen, maar slechts met 69 % van zijn inverdiend overstepensioen afgescheept door zeer onintegere K.M.-artsen G. Wilhelmy D. te Maarn en H.J. Cats te Bloemendaal aan zee. Deze dachten meer aan eigenbelang en carrièregang dan aan de weduwnaar Jol en minderjarig kind. Daardoor zijn ze aan lager wal geraakt en bezitten grote schulden.
Zij moeten “Nunc Aut Nun Quam” vergoed worden, Nu of Mefisto zal ze halen.
Inleiding.
Vanaf het laatste ziekbed en uit de zwaar beschadigde ziel door de “Keurslager van Overveen, die in een zichtbaar delirium opgesmukt met “vergeten” foto’s en drain op de teruggelegde stoma het leven van de Mirakelmarinier eerst verwoestte en hem daarna achteloos goedkeurde voor alle diensten op 24 juni 1979!
Daar kan nooit Zijn Zegen op rusten en hij verdween ook achteloos aan leverkanker bezweken vrij kort daarop.
Als “Cri d’honneur” der dichter voor zijn vergoeding van Ereschulden bij leven.
Want Postuum kan hij ze wel vergeten, minister Hennis?
Net als chirug Ben Wiekmeijer de drain vergat en zo zijn leven en toekomst in openbaar dronkenschap liet verwoesten. Vraag zijn assistent dr. Van Meurs maar na.
Maar de sukko’s leefden nog vrolijk voort.
Tot Magere Hein ze zelf kwam en komt halen.
Want Boven zijn ze al lang na hun misdaden niet meer gekend.
Ze Bennen er zelf al niet meer.
De vergeten drain van de chirurg van Overveen.
Het horrorgedicht van de jammerklachten.
Die gingen door steen en been.
En door de ledematen.
Van de Verloren zoon.
Die uit Noorwegen kwam.
En naar huis wilde.
Omdat alles in hem.
Trilde van emotie en het trauma.
Van herkregen leven.
Van de Vader Boven.
Die zijn leven had gered.
Om verder voor zijn kind en moeder.
Te kunnen zorgen.
Zonder zorgen voor de dag van morgen.
Werd hij, de gelukkige skistokoverlever.
Totaal verslagen opgeofferd.
Aan de grootste zonde aller tijden.
Van de vergeten drain van Overveen.
Op een totaal geïnfecteerd lichaam.
Van onder tot boven.
Maximaal gekwetst en verloren gegaan.
Door ondeskundige vergeetachtigheden.
Omdat de chirurg in de olie.
Alles wat hij nu eens goed moest doen.
Even vergat bij zijn bevroren positieven.
En weer moest de Heiland zelf weer opdraven.
Om zijn beste zoon te redden.
In het kruis diep getroffen.
En weer dodelijk verwond.
Door een vergeten drain.
De schade gloeide maar door.
Brandde groeiend door.
Tot in de bevroren leden.
Van schijn en tragedie.
In de sneeuw van Noorwegen.
Tot in de gruwelijkheden van Overveen.
Hij kon er nooit van slapen.
Met een schreeuw in doodsangst.
Sprong hij steeds weer wakker.
Uit de hel van Overveen.
Uit wroeging en uit spijt.
Dat hij zijn belagers.
Niet meteen had doodgezwegen.
En gelegd op eigen drasse bodem.
Van onrecht hem bedreven.
Om zo’n zwaar beschadigd leven.
Te liegen dat het gedrukt staat.
Van de vroege ochtend tot de late avond.
Van de avondstond tot aan het krieken van de dag.
De meeuwen bleven schreeuwen om hulp van boven.
Van wraakzucht om zo’n slechte nazorg.
Om zulke vergeten Ereschulden.
Vergane Erecodes na zo’n heldhaftig leven.
De vergeten drain van Overveen.
Ze hebben er allen van geweten.
Maar wilden steeds maar al te graag.
In hun weg omhoog.
De schade het liefst vergeten.
De artsen en kwakzalvers van Defensie.
De Heren van Heerlen zijn rustig heengegaan.
Maar waar zij gingen rusten.
Heerste nooit de Vrede.
De strijd om hun bestaan.
Kwam hen zelf duur te staan.
Hun botten zijn verbleekt.
Met het imago was het gedaan.
De drain naar de hersenen.
Had flink geleden.
De roem was flink vergaan.
Want ze Bennen er zelf al niet meer.
Maar de Mirakelmarinier bleef bestaan.
Hoewel hij zelf liever was heengegaan.
Op de Golan en in de Libanon.
Waar hij streed voor de Vrede.
Tot diep geborgen in de tragedie.
In de sneeuw en bergen van zijn geliefde Noorwegen.
Waar hij eens moest vallen zwaar gekwetst.
Om zijn laatste trouwe marinier en zichzelf.
Te redden voor zijn Korps Mariniers.
Te redden van de grootste schade
en schande van een verloren Vaderland.
De keuze is aan U, Votre Excellence.
Une Coulance ou un Prix d’honneur pour son dernier Cri-de-Coeur?
Alia jacta est in Overveen.
LikeLike
Op Veteranendag 2015 ging er bij de Eregroet van Overste Jol een huivering door de aanwezige menigte op de Plaats.
“Mijn God, de Mirakelmarinier van de Skistok leeft nog steeds”.
Maar de lieftallige verschijning van de minister van Defensie kreeg een extra knipoog. Zo van “We will meet again”.
Hij groette met de fluistering “Majesteit” en keek de Koning diep in de ogen.
Er ging een huivering door de aanwezige premier en minister van Defensie.
Oud alleskunner bij onze geroemde Special Forces heeft spijt, grote spijt, dat hij ooit zo gek was om na de H.B.S. met een klinkend en veelbelovend eindrapport de marine in te duiken om zijn militaire dienstplicht te vervullen voor het Vaderland.
Liever was hij achteraf sportleraar geworden via de Haagse Academie voor Lichamelijke Opvoeding.
Een gezonde geest en een gezond lichaam bezat hij reeds door de frisse zeewind en afkomst van Zonen van de Zee.
Zijn vader en beide grootvaarders bevoeren de zee.
Hij is een afstammeling van de bij de Spanjaarden en Portugezen meest beroemde Olandese Almirante Pie de Palo oftewel admiraal Cornelis Jol Houtebeen uit Scheveningen. Er is een straat naar hem vernoemd.
Zijn jongere broers Cornelis & Maarten Cornelis Jol waren ook zo sportief in de grootste vaderlandse sport van het Voetbal.
Zijn tien jaar jongere broer Cornelis speelde in het Nederlands Studentenelftal en was coach bij de amateurclubs ADO, Scheveningen, nog een paar in de hoogste regioenen, Profclubs Hamburger Sport Verein, Ajax Amsterdam en Fulham Football Club te London.Ga er maar aan staan.
Zijn jongste broertje Martin sloeg alles en werd overal kampioen.
Hij zou ooit de gedoodverfde aflosser worden van Marco van Basten na een jammerlijk echec met Oranje nadat San Marco eerst nog de grootste bedreigingen voor de titel naar huis had gestuurd.
Dat nu werd in de wielen gereden door één man in Zeist en dat was de voorzitter van de K.N.V.B. uit de Achterhoek.
Deze nette grijze academicus vond Martin te sterk en bedacht zich dat hij dan zelf het onderspit zou delven.
Dus ging Oranje niet door na de Tottenham Hotspurs F.C. te London waar Martin eeuwige glorie had verworven.Hij woont daar nog steeds en keert nooit meer weerom naar de Nederlandse velden. Zeg nooit nooit.
Misschien als premier, want hij heeft meer karakter en strategisch instinct dan het huidige hele zootje bij elkaar in de Hofstad waarvan hij Ereburger is.
Klaas Jol is ook Ereburger geworden.
Kijk hem eens stralen in zijn mooie uniform naast zijn burgervader Jozias van Aartsen.
Bij het defilé op Veteranendag laatst stond de misschien wel meest beroemde maar wel zeker meest karaktervolle echte mariniersofficier Overste Jol weer trots en kaarsrecht te wezen in het tweede voertuig en zijn militair eerbewijs te brengen aan de nobelen van het Vaderland.
Hij noemde de namen nog.
Eerst van zijn even charismatische korpscommandant Richard Oppelaar, toen van zijn burgemeester Jozias van Aartsen en schoof op naar MWO-dragers en zijn jeugdige commando-collega’s majoors Gijs Tuinman en Marco Kroon naar de beminnelijke Veteranengeneraal Ted Meines en dan?
Hij groette met de fluistering “Majesteit” en keek de Koning diep in de ogen.
Er ging een huivering door de aanwezige premier en minister van Defensie.
Maar zij kreeg toch een snelle knipoog en ze zag het goed.
Overste Jols vrije ogen waren op haar gevallen.
Dat beloofde nog veel goeds.
LikeLike
Uit: “De heer is mijn herder”.
Zo stonden zij daar en groetten de Koning.
De Veteranen Overste Jol ( 73) en Kolonel-arts Van Meurs en groetten de Koning.
Gods wegen zijn wonderbaar.
Kazernearts Wilhelmy Damsté van de Van Braam Houckgeestkazerne te Doorn blijft bij leven en dood van de Mirakelmarinier Overste Jol de hoofdschuldige aan het drama der tweede Kruisiging van de reeds in Noorwegen op 14 december 1978 volledig aan het Kruis genagelde Topcoach der Special Forces Skimariniers Klaas Jol.
Ten tweeden male in het Marine Hospitaal Overveen door de Horrordokter Wiekmeijer lamgelegd door de impact van een totale skistoktraject en buikinfectie vanaf zijn anus tot diep in zijn linkerlong naar buiten stroomde en spoot al het infectievocht en de bedorven uitwerpselen vanaf Noorwegen opgebouwd in het gesloten circuit via de door de Noorse zeer kundige artsen aangelegde stoma naar buiten omdat de normale weg via het maagdarmkanaal door verklevingen volkomen versperd en gesloten was naar de anus van de toen nog meer zieltogende majoor der mariniers in doodsnood.
Zoiets overleeft geen mens tenzij je weer al het geluk ter wereld bezit op juist die ene dag van de stomateruglegging.
De idioot Wiekmeijer had het verkeerde dichtweefsel gebruikt toen hij na een half uurtje snijden in de open wonden om een doorgang in beide darmopeningen naar de maag en naar de anus te forceren de incisie had gesloten.
Zo luidt het in het AZL-archief bovenwater gekomen operatieverslag door zijn assistent ltz 2 j.c. Van Meurs opgemaakt.
Bij de meeting in huize Jol alweer 12 jaar geleden heeft deze kinderarts van het Rode Kruis Ziekenhuis te Den Haag dit operatieverslag aan Klaas Jol en zoon ter hand gesteld.
Een wonder, dat hij het had bewaard.
Hij zei daarbij, dat de Platzbauch bij zijn eerste patiënt als assistent voor hem meteen de aanleiding is geweest om te stoppen met een loopbaan bij de Kon. Marine als beroepsarts.
Hij kon van deze eigenwijze aan de drank verslaafde chef niets leren omdat hij maar alleen onder de olie had staan prutsen in de stoma van Jol op 27 februari 1979 en daarbij had vergeten om foto’s te maken en bij het sluiten een drain als veiligheid achter te laten mede omdat de anus dicht kon zitten omdat het klisma in de ochtend niet had gewerkt.
Dr. Van Meurs voelde zich medeschuldig aan de gevolgen en vertrok met stel en sprong uit de marine na een korte plaatsing aan boord bij de bekende latere admiraal Herpert van Foreest.
Het is daarom ook frappant, dat hij de geboorte van kleine Jimmy Jol heeft begeleid en dat Robbert hem nog heeft herinnerd aan het naar gebeuren zo lang geleden met zijn vader.
Dr. Van Meurs zei: “Ik kan er nog steeds niet van slapen. Zo erg vond ik dat van je vader. Had hij een hele skistok overleefd en dan vergeet dr. Wiekmeijer de drain te plaatsen waardoor je vader naar de bliksem is gegaan”.
Ook is het een historisch feit als ware dit geregisseerd door hogere machten, dat bij het defilé op Veteranendag 2015 de Overste Jol pontificaal aangekleed in uniform door de CKMARNS brigade-generaal der mariniers Richard Oppelaar in de oldtimer komt te zitten bij de vader Prof.dr. Van Meurs ( 93) van de Koreastrijders met zijn eerste trouwe korpsmakker van het laatste uur sgtmarns Jan Scholing in het midden.
Zo stonden zij daar, zie maar en groetten de Koning in marineuniform.
Zo heeft het moeten zijn.
Want Gods wegen zijn wonderbaar.
LikeLike
Leuk en gezellig met Bunt Duinhoven en daarom heeft HGB natuurlijk de Commando-opleiding aangevraagd want erger kon bijna niet! ik heb ook nog twee leuke wachtlijsten officieren tijdens het winterverlof tussen de aankomst van de WCOY in Den Helder op 20 januari 1972 met mij als ML-coach bij mijn jaargenoot HGB als gastspeler van de Korpscholen en mijn vertrek als Advance Party weer naar Noorwegen op 5 januari. Het was werkelijk het meest afschuwelijke personeelsbeleid Officieren en manschappen ooit onder die vreselijk “aardige”gezellige Piet Engles ooit. Mijn zoon Robbert werd geboren op 27 december 1972 en Piet van de Tanks wist dat en zette mij toch op de wachtlijst tijdens mijn 10 dagen Kerstverlof. Wat hadden wij toen allen, Jollythe Coach MAW , CC Duffie, OCC Kappie,1-ste Pel King, Jopie (2), Bobby Lierop (3) , Keesje Faase(?) OSC Morsec De MAn kon lekker onder de Kerstboom in Arnhem blijven zitten, maar de officieren waren altijd de pineut. Ik heb dat uitgebreid beschreven in mijn eerste doktersromannetje “Dromen gleden voorbij”. Ik krijg er nog de rillingen van! Een wachtlijstenbeleid om een grote vette poep van te laten en de vlucht te nemen. Maar keurig getrouwd en met een kind opgezet in de Claghaig Inn in Glencoe kon ik geen kant meer op tot mijn vrouw kort daarop ziek werd en ik nooit thuis was. Achteraf zou ik liever naar de maan geschoten worden dan naar Doorn. Gelukkig zaten daar mijn maten om ze te beschermen voor dit soort excessen. Toen ik op 11 mei 1981 tot EO VGKAZ werd aangewezen heb ik meteen al het weekend wachtsvolk op een paar na in de mottenballenvloot gedaan en ondergebracht achter de wacht in het oude in onbruik geraakte cellencomplex.
LikeLike
Een niet bijster mooie ervaring overkwam mariniersoverste Klaas Jol.
Door het fameuze kwakkeltrio “The Studs from Overveen” ontslagen met plusminus 285 % geestelijke en lichamelijke schade bepaalden Gerard W.D. en Hein Cats de eindstand op 50 % wat niet tot enige uitkering leidde omdat zij hem ook meer maximaal arbeidsongeschikt vonden, deze betrouwbare heren!
Zij lieten een flinke poep horen bij ontslag bij SMD-Driehuis en dachten in de trant van zo van “Pak aan, Overste Jol, die is voor jou, marinefucker”.
Opgeofferd door mijn eigen doktoren van de SMD van de marine moest hij 37 jaren zwijgen over de dodelijke incidenten in de Golan- en Libanonoorlog, over de gigantische skistokschade enover de dodelijke misstanden daarna in Overveen en bij de Defensietoppers Kampf, Völkers en Bolle Toon H. Commando Anus der Special Forces Jol..
De Mirakelmarinier, die 100 % geestelijk letsel opliep in de Libanonoorlog, maar daar nooit over sprak en via Noorwegen eerst op een dodelijke skistok en later in Overveen op een fatale buikbom werd getrakteerd.
Ik heb nooit een marinier waarvoor ik verantwoordelijk was verspeeld of slecht behandeld.
Alleen maar hun levens gered bij gevaarlijke incidenten en in de bergen en op de Pool.
Ik ben daarbij diverse malen gewond geraakt.
Dat gleed altijd naast me heen alsof het erbij hoorde.
Maar na het overlijden van mijn echtgenote moest ik ook voor mijn moeder zorgen, die de zorg voor mijn zoontje van twee jaar op zich had genomen.
Ik heb daarom een duur dubbel huis moeten mee financieren met mijn moeder.
Maar ik was nooit thuis.
En dat bepaalde eigenlijk de tragiek van mijn leven.
Ik werd als weduwnaar de oorlog ingestuurd in 1976 zo kort na haar dood in 1975.
Ik wilde het Korps Mariniers na 15 jaren verlaten.
Maar het Korps had mij nodig, zei de Chef Staf Kolonel Romijn en liet mij niet gaan.
Ik was te fideel en ben gegaan.
Ik heb daar ruimsschoots mijn gerechte Ereschulden inverdiend maar sprak er nooit over.
In 1978 ben ik thuis gevaren en toen hield de Korpscommandant Romijn mij een dikke worst voor wanneer ik nog één keer weer een huzarenstukje zou volbrengen als indertijd bij de Whiskey Compagnie de eerste jaren 1972,1973 en 1974 als hun Mountain Leader Officier verantwoordelijk voor de Mountain & Arctic Warfare, mijn grootste specialisatie naast de andere Special Forces kwaliteiten als Navy Seal/ Kikvorsman/ Paracommando. Een soort echte James Bond in smoking bij de ladies.
In die hoedanigheid ben ik na een zeer zwaar laatste halfjaar als troupier bij de !-AGGP letterlijk gesneuveld als topcoach van de mariniers.
Zoals mijn jongste broertje Martin bij Ajax moest verdwijnen van de generaal Cruijff!
Martin kreeg volgens contract een jaar salaris mee.
Ik had een levenslang contract bij de Kon. Marine en kreeg alleen van mijn K.M.-artsen een nieuwe dreun te verwerken.
“Levenslang op water en brood, een bedankje kon er nooit af”.
Wanneer nu Thom Karremans wel de excuses van de regering krijgt aangeboden, ja dan spring ik meteen in het open skistokgat.
Ik neem een paar oude Korpsmakkers mee, die ook door het fameuze kwakkeltrio “The Studs from Overveen” zijn ontslagen met een flinke poep zo van “Pak aan, paria Commando Jol, die is voor jou, marinefucker”.
.
LikeLike
Moeder Jol hield haar tweede zon Klaas in leven nadat hij liever dood wilde gaan na het debakel van de vergeten drain van Overveen.
Na het skiongeval in Noorwegen op 14 december 1978 werden mijn leven en toekomst één groot rampenplan.
Achteraf was ik liever gestorven meteen na de enorme impact van de skistok van de korpsmakker, die ik weer zonodig wilde overvleugelen.
Ik smeekte dan ook aan hem en de sgtmarns Jaap Tiemens, die achter mij kwam en zich natuurlijk ook doodschrok om mij gauw de adem te benemen.
Want ik voelde zo’n enorme pijn dat ik het liefst meteen de pijp aan mijn goede vader Maarten Cornelis Jol wilde geven.
Ik ben die dag helemaal leeggebloed en in de korte avond klinisch dood geweest voor lange tijd.
Maar door het gebed van mijn moeder aan haar Heer is mijn hart weer vanzelf gaan kloppen.
Door mijn moeder ben ik maar blijven leven nadat ik weer door de schuld van die domme chirurg Ben W. van het Marine Hospitaal Overveen totaal naar mijn moer ben geholpen door te “vergeten” vantevoren foto’s te maken van de gesloten en zwaar geïnfecteerde gesloten buik en dan ook nog na een fikse snijpartij in open wonden de veiligheidsdrain te vergeten.
De oen sloot de incisie met verkeerd dichtweefsel en ging een week met winterverlof met zijn bloedmooie secretaresse.
Niemand mocht ooit weten, dat deze gek van mij een op wraak belust monster heeft gemaakt.
Toen mijn moeder was overleden net binnen 15 jaar van de stress om mijn inferieure financiële onslagpernsioen moest zij altijd bijspringen om mijn ziektekosten en de hoge overlevingskosten te kunnen betalen.
Toen zij was overleden op 22 oktober 1993 heb ik op punt gestaan om wraak te nemen, maar gelukkig hoorde ik op tijd van één mijner malafide afkeuringsartsen, dat Ben Whiskey aan de drank was bezweken.
Het is maar goed, dat ik pas veel later hoorde dat weer die ene “schade-expert” Magere Hein ervoor had gezorgd met zijn beroepschrift ondertekend door H.J. Cats, CMHO in document 2585 in mijn Medisch Dossier Jol dat de Uitspraak van de Ambtenarenrechter van 1994 aan de Minister van Defensie om mij een hoge schadevergoeding uit te keren bij de Centrale Raad van Beroep onderuit werd gehaald.
Cats schreef, dat de 50 % van Inspecteur Gerard Wilhelmy D. nog veel te hoog was geweest.
Daarom kreeg ik nu nog op D-Day 2015 een meer dan verschrikkelijk dwangbevel van de PRC Gerechtsdeurwaarders & Incasso te Breda van het Zorginstituut Nederland te Diemen over 2011 om binnen 2 dagen de som van € 4.274,12 te storten en daarvoor heb ik mijn mooie Bronzen Beeld van Pa Jol en kind moeten verkopen ver onder de prijs.
Ik had er zo’n spijt van dat ik ooit bij die kutmarine in dienst ben gegaan om mijn dienstplicht te vervullen.
Twee dagen later kreeg ik het mooie uniform thuisgestuurd namens onze huidige Korpscommandant en heb ik daarin op Veteranendag veel van mijn oude korpsmakkers weer gezien.
Maar mijn moreel zakte zaterdag jongsleden weer onder de min 16 graden C, toen ik las dat de inhouding over 2011 in goede orde was ontvangen en dat nu die van 2012 er ook aan komt.Houdt die graaiterreur hier nooit op?
We moeten het Korps Mariniers maar overplaatsen naar Noorwegen.
Daar kunnen Special Forces Mariniers beter overleven dan in dit verzonken land achter het strand van Scheveningen.
Mijn mariniers lieten mij toen in leven en zij stuwen mij verder nu mijn stress ten hemel reikt.
Ik bleef altijd van die kerels houden, die mij vroeger zo na stonden.
Daarom moet ik blijven leven om mijn rehabilitatie te verkrijgen na 37 jaar doofpotbeleid.
De Minister moet ook mij de excuses aanbieden net als aan Kolonel Thom Karremans.
LikeLike
De Wet van Jol.
Stormen mogen komen, maar eens gaat de wind liggen en schijnt de zon weer voor de Mirakelmarinier Klaas Jol van Scheveningen.
Dan gaan de boeven op de knieën om het duister van Nacht en Nevel in te gaan.
Na zijn Veertigjarige Oorlog tegen zijn eigen Vaderland luidt deze aldus waarschijnlijk tot uw grote verwondering, geachte lezers.
Vergist deze Oorlogs- en Dienstongevallen veteraan zich niet in zijn vervoering en beroering om al het menselijk en medisch leed, dat deze oud topofficier van de mariniers op zijn bordje kreeg geserveerd na het overlijden van zijn dierbare echtgenote op dertigjarige leeftijd slechts door falikante medische missers van haar specialist in het Havenziekenhuis te Rotterdam?
En haar Majoor Klaas Jol als weduwnaar met kind moest achterlaten?
“Ga nu maar, lieve Ineke, ik zal goed voor ons jongetje van twee jaar zorgen!
Robbert Klaas Jol is nu 42 jaar en zijn vader is 73 en volkomen doofpotje los.
Zijn Vaderland heeft het volkomen af laten weten om hem enige fysieke en morele steun te geven.
Hun leven samen werd één grote misère door het gebrek aan moreel, integriteit en moraal van al hun “hulpverleners” bij de marine en bij Defensie Personeel lees de Minister van Defensie, die nog steeds haar verantwoordelijkheid naar de doofpot van de inspecteur der Zeemacht Commandeur G. Wilhelmy D. verwijst.
Die oud afkeuringsarts van de luitenant-kolonel der Mariniers en de grootste trots van Het Korps Mariniers Mirakeloverste Klaas Jol leeft ook nog steeds te Maarn in zijn artsenpraktijk met zijn vrouw samen en een zeer riant pensioen terwijl zijn slachtoffers Klaas en zon R. Klaas en kleinzoon J.R.Klaas Jol nog steeds op een houtje moeten bijten.Gerard is de tachtig al ruim gepasseerd en neemt het er al meer dan 36 jaren goed van nadat hij er persoonlijk voor zorgde, dat zijn meest zwaar gehavende patiënt ooit vanuit Noorwegen op 29 december 1978 in handen werd gegeven van de grootste en meest stomme imbeçiele drankorgel Ben Whiskey in het slampamperige Marine Hospitaal te Overveen.
Sedertdien is alles ongelooflijk maar waarlijk volledig fout gelopen in het leven van de met oneindige levenskrachten uitgedoste oudere broer van de voetbaljollen Cornelis en Martin Jol.
Hoe lullig die randfiguren rond Scheveningen ook mogen blijken te zijn geweest?
We laten ze leven tot ze zichzelf van de stress het leven ontnemen en zij van de schrik omvallen!
Deze wet zeg maar stel of levensregel moge gelden voor alle mensen in Nederland, die het zwaar te verduren hebben gehad door medische fouten van hun “geneesheren” c.q. misstanden van de Overheidsinstanties moeten overleven van mislukkelingen en halve zolen aan welke en aan wie zij in grote nood geraakt hun noodlot moesten toevertrouwen.
En die daarvan een zootje hebben gemaakt.op het Veld van Eer.
Om er zelf maar beter van te worden van het verdriet en tegenslagen van anderen.
Dus blijven leven en ook toeslaan wanneer ze er het minst op bedacht zijn en smachten naar het einde.
Nacht en Nevel zal hun erfdeel zijn.
Ze worden snel vergeten.
LikeLike
Wanneer de beste Pleiter van de Mariniers Overste Knoops een tandje bijzet voor Thom Karremans en een pootje meer uitsteekt voor het skistokje van de Mirakelmarinier Klaas Jol redt hij vele levens net op tijd.
Rehabilitatie en Merry Christmas voor Overste Thom Karremans en Overste Sateh worden dan een waarlijk feest.
Morgen schijnt het Oranje zonnetje wel weer voor de Hoogedelgestrenge Heer en voormalige Overste Thom Karremans van het trauma van Dutchbat bij de val van Srebrenica.
Wanneer deze wankele regering eens eindelijk ook aan Dutchbat in het openbaar de zonden uit het verleden heeft aangeboden na 20 jaren onthouden luchtsteun en de oud-commandant en zijn mannen zal bevrijden van hun grootste trauma.
Namelijk dat zij in de wereldpers verantwoordelijk werden gesteld voor de moord op maar liefst tot op heden van de 8000 doden van de UN-compound Srebrenicade.
Toen deze humanitaire ramp zich reeds duidelijk aankondigde met de verschijning van de Servische commandant Ratko Mladic, de grootste rat van de oude Balkan.in deze zo belangrijke sector tussen de Servische sterke agressoren en de zwakkere Moslimburgers van het toekomstige Bosnië stuurde Karremans handenvol brandbrieven om hulp en luchtsteun naar Nederland en de Verenigde Naties in New York.
“Wanneer U niet ingrijpt gaan ook wij in het toenemende geweld ten onder, Save Our Souls”.
Dat staat ook in de Wet op de Krijgstucht en Oorlogswetten zo omschreven.
Wanneer de commandant ziet, dat de verdediging hopeloos is geworden en voortzetting der strijd ten koste zal gaan van de totale vernietiging van zijn eenheid moet hij de Witte Vlag hijsen!
Niet eerder natuurlijk.
De Kolonel bleef roepen om luchtsteun als enige hulpmiddel.
Echter de verbonden landen Engeland en Frankrijk hadden eigen soldaten in de wurggreep van gijzelingen te betreuren en bleven muisstil.
Maar wat nu toch tot de meest formidabele excuses van onze grootste vriend van de UNO en NAVO namelijk de Verenigde Staten sedert 200 jaren moet leiden is dat er documenten uit de doofpot zijn verrezen waaruit blijkt, dat elke vorm van luchtsteun in die sector grenzend aan Servië was uitgesloten.
Dus waren ook de mannen van Dutchbat van meet af aan zelf gegijzeld geweest.
Schrijver dezes weet hoe dat voelt.
Hij was zelf ook in de aanloop naar de Libanonoorlog van de winter van 1978 gegijzeld door beide partijen in een hem toegewezen UNO-gebied aan de grens met Israël.
Hij wilde koste wat kost de arme bevolking helpen in hun noden en strijd om het bestaan.
De ene partij gijzelde hem tijdens een watertransport met voeding en olie- en smeermiddelen voor de generatoren voor de O.P.’s RAS en bereikten Bent Jabel waar op het kruispunt van wegen de PLFP de band lek schoot van zijn UN Jeep Wagoneer. Ze lieten hem nog vrolijk de banden mee verwisselen terwijl ze het voer voor de UNMO’s op de O.P.’s op zaten te peuzelen en het frisse water dronken.
Toen werd hij uitgekleed en naar een muur gebracht om te worden geëxecuteerd.
Ik zei dat ik uit Holland kwam en een kind had van vijf jaar oud. Ik sprak na al die tijd een aardig mondje Arabisch.
De leider had mijn Blauwe baret opgezet en vroeg mij of ik dan “Kroef” kende toevallig? “Effendi Johan Kroef” was het laatste wat ik uit kon brengen.
Er klonken schoten en ik stortte ter aarde, maar voelde alleen mijn doodsangst.
De Palestijnen lachten hard en de hoofdman hielp me opstaan.
Hij klopte mij op de schouder en zei dat ik “Mabsut” was.
Dat was beter dan “Nos nos”.
Mijn baret kreeg ik terug, maar mijn mooie UDT jack van de US Navy SEALs was ik kwijt. En mijn horloge.En ik was weer ridder te voet met het insigne van de Nobelprijs voor de Vrede in het verschiet. Met de navenante Ereschulden misschien wanneer de Veteranenwet er ooit zou komen.
Mijn UNO-makker zat in een kamer van een ruïne bij de plek waar onze jeep met watertrailer had gestaan.
We liepen samen weg van het kruispunt en doken in het zijterrein, want verderop bij Ain Abel zaten de Falangisten. Die begonnen te schieten en ik weet nog goed wat ik tegen mijn UNMO-makker riep.
“Jump in my footsteps from cover te cover behind the rocks. Follow me”.
Dat heeft hij gedaan.
Een volwaardige rehabilitatie is nu voor Dutchbat en Karremans aan de orde zegt hoogleraar Geert-Jan Knoops, marinier in hart en nieren en ook overste.
Misschien gaat Overste Knoops voor zijn oude Mountain Leader ook eens een poot uitsteken?
Want van smaad mijnerzijds richting de K.M.-artsen is nooit sprake geweest.
Immers de heren W.Damsté en Cats wisten ook donders goed, dat ik zelf al in Noorwegen maximaal lichamelijk letstel had opgelopen en geen “Luchtsteun” kreeg in bijna 37 jaren om veilig naar huis te mogen vliegen toen ik mijn marinier Gerardus de Veth wilde redden in dichte mist zo’n 16 jaar vóór Srebrenica.
LikeLike
Het Lamento van de Zeesoldaat van Oranje (1).
De adelborst van 1960 met bijnaam “Mooi Doodgaan” had zijn eed gestand gedaan bij de redding van één zijner mariniers.
Zijn Taak was volbracht.
Het was AMEN.
Nooit een woord van dank kwam er over de lippen van zijn ministers, admiraals en generaals voor zijn speciale gevaarlijke verrichtingen Qua Patet Orbis en zeer zware opleidingen bij de UDT-experts van de U.S. Navy Seals en de Mountain Leaders van de Britse Royal Marines.
Noch ooit een vorm van rouwbetoon toen zijn dierbare echtgenote van slechts 30 jaar oud kwam te overlijden door medische fouten en hem met een jongetje van twee jaar achterliet!
“Ga nu maar, lieve schat, ik beloof je voor ons kind te blijven zorgen zo lang ik leef”.
Hij werd met een koud verstild hart van verdriet de oorlog ingestuurd door de Overste Romijn, die zijn vroegere kroonprins het best kende.
Maar toen de UN-majoor Jol gelouterd terugkwam na twee crisesjaren vol gevaren en verliezen met een ernstig PTSS verdween de voordracht voor een hoge militaire onderscheiding in het archief Romijn ( R.I.P.) gelijk met zijn verzoek voor medisch ontslag om voor zijn kind van inmiddels vijf jaar te zorgen samen met zijn moeder.
Want een respectabel eerbetoon voor zijn hachelijke overlevingen van grote crises en beschietingen en gijzelingen in de Golan- en Libanonoorlog “Far beyond the Call of Duty” kon er nooit af.
Op Veteranendag 2015 laatst zou de gewezen Overste Mirakelmarinier Klaas Jol zijn verdiende loon krijgen voor zijn eerste achttien jaren besloten met de superlange uitzending voor de Verenigde Naties in het oorlogsgebied van het Midden-Oosten in en rond Israël.
Hij had daarvoor van de Marinetop bestaande uit generaals van zijn Korps Mariniers een mooi nieuw uniform aangemeten gekregen met alle toeters en bellen, die niemand ooit zo behendig ooit bijeen geschraapt had “Zo wijd de wereld strekt”, het devies in het Latijn van “Qua Patet Orbis”.
Dan zou op Veteranendag de “Overste Sateh” weer gehuldigd worden voor alles wat hij in uniform had meegemaakt.
Een huldebetoon als het ware voor zijn lange inzet in Dienst van de Vrede over de jaren 1976 tot en met de laatste drie weken van maart/april 1978 gegijzeld op O.P. Khiam in Zuid-Libanon tussen de strijdende partijen waarbij de granaten en kogels hem rond de oren floten , maar hij toch nog de moed bezat de weggeschoten UNO-vlag te vervangen in de hoge antennemast ten aanschouwe van aanvallende IDF-Forces en vluchtende Libanezen en Palestijnen, Sauve-qui-peut!
Toch bleef hij geestelijk aardig op de been ook bij het verpakken in een bodybag van zijn goede vriend, Herr Major Ernst Pellegrini.
Hoewel hij veel verschrikkingen en psychoses voor later moest bewaren!
Kreeg toch nimmer enige waardering uitgesproken in zijn richting en dat ging toch aan de Libanonheld knagen.
De lof zou hem worden toegezwaaid wanneer hij eerst nop op uitzending zou gaan met de Eerste Amfibische Gevechtsgroep als Mountain Leader verantwoordelijk voor de Berg & Wintertraining samen met de Engelse componenten te vormen tot de UK/NL Amphibious Force for Norway.
Maar die hulde kon hij in de doofpot beland in Noorwegen op uitzending kort na zijn terugkeer uit de Libanonoorlog niet meer bekomen.
Het spoor van Klaas Jol is namelijk bijna even zo onsterfelijk mooi doodgelopen in dichte mist op de naar hem uitgestoken skistok aan de hand van een cursist die over zijn lange latten was gestruikeld op 14 december 1978.
Niemand mocht dat ooit navertellen van de generaal Romijn, die “toevallig” net aan zijn kroonprins kwam vertellen, dat de keuze voor de nieuwe generaal straks na Willem van Breukelen na drie jaar op hem was gevallen.
Maar hij moest zijn woorden inslikken toen hij twee dagen later in het Haukeland Universiteit Ziekenhuis Helse Bergen een grote Satehstok aantrof met Jol eromheen gewikkeld, klaar voor het Mortuarium.
Hij keek zijn adjudant kapitein Patrick Cammaert aan en beiden wisten het.
De adelborst van 1960 met bijnaam “Mooi Doodgaan” had zijn eed gestand gedaan bij de redding van één zijner mariniers.
Zijn Taak was volbracht.
Het was AMEN.
LikeLike
Uit de “Memoires van Klaas Jol”.
Jollen hebben nu eenmaal de zee in onze aderen en het land aan de rest van de lanterfanters van heinde en verre.
Toen ik in de loop van het rampjaar 2006 van al mijn verdedigingsmiddelen was beroofd door de landsadvocaat mr. Jan Hendrik de Tuinman in opdracht van de secretaris-generaal van minister Kamp, de bollebozenTon Anus en zijn Hoofd Personeel & Materiëel de kapitein Ben Volgas met als laatste doodsteek het sympatiek spreekverbod van al de heren klagers met ook Magere Hein en Goocheme Gerard daarbij naast de weduwe Wegmaaier moest ik als overlever van de daaruit resulterende bepaald ongezonde alarmerende hartklachten van de skistok en buikklachten van Overveen tot drie maal toe worden opgenomen op de Afdeling Intensieve Zorg in Bronovo in de loop van de eerste zes maanden van het jaar Onzes Heren 2007.
Daar werd ik in mijn voorlaatste doodsslaap gestoord door de psychiater van Bronovo, dr. Walburgh Schmidt en aan hem vertrouwde ik mijn ziel toe de rest van dat jaar..
Hem komt dan ook de eer toe mij gered te hebben van de ruwe fysieke ondergang uit naam van de huidige gasbellenblazer Hendrik uit de Achterhoek.
Had deze brave Hendrik met Kerstmis 2005 mij niet de mooie Herinneringsmedaille onthouden in de aanloop naar de Nobelprijs voor de Vrede van deze laatste Veteranendag 2015 dan had ik in 2006 geen schavot hoeven te beklimmen om te worden onthoofd en van mijn “valse” tong te worden bevrijd zoals Mr. Bukkenmaar dat noemde bij zijn voorstel tot de dood in het crematorium van de Herr Kampf Kopf.
Het klopt daarom ook dat de psychiater eind 2007 deze Defensietoppers veraste met een A-viertje na een wekelijks spreekuur van 6 maanden met Kerstmis 2007 waarin duidelijk stond aangegeven, dat ik wel met de skistok kon leven!
Maar niet met de nieuwe executie in het MHO door een chirurg, die op de operatiedag van 27 februari 1979 , zo cruciaal in mijn leven met een holle skistok omlaag gedreven, mij met een nieuwe Buikbom een veertigtal jaren had teruggeworpen om ooit mijn schade vergoed te krijgen.
Toen ik dat schreef naar de secretaris-generaal in het begin van 2008, dat deze Bolle Tonius weer in conclaaf met de andere aanranders de verkeerde marinier in zijn skistokgat op de korrel had genomen waren weer de rapen gaar.
Ik kreeg kort daarop een nieuwe aanslag voor de kiezen van mijn eigen letselschade-advocaat mr. Jan Willem Cowboy, geboren in Griekenland en als adoptiebaby meegenomen naar Nederland toen het hier nog niet overliep van gelukszoekers, maar werkzoekers uit Spanje en Italië van € 125.000 inclusief voor bewezen diensten via mr. Bukken Maar conform een richtlijn van Hare Majesteit om smen met enige onbeantwoorde getuigenissen van mijn hand, 78 in getale om aan te tonen, dat hier weer een groot schandaal had afgespeeld waarbij een eerzame hoogedelgstrenge heer K.Jol van zijn Mensenrechten was beroofd, te weten dus 78 smaadschriften à raison van € 250 per mail aan de nieuwe Hoofddirecteur Generaal Ton van Vrede plus rente op rente terstond moesten worden overgemaakt naar de heren meesters in nood.
Ik ben toen ogenblikkelijk naar de Heimat vervoerd apatisch met Binkie in mijn armen door mijn jongste zuster naar mijn oudste zuster.
Daar in Nordhorn werd ik wel met open armen ontvangen.
Tot de Belastingdienst Buitenland doorkreeg dat ik mezelf naar het Vernichtungskampf Nordhorn had bevorderd.
Toen brak het vlies en werd mijn bloed een zevental magere jaren helmaal Duits Rot Grün und zo geel als mijn vuurspuwende gal.
Ik kan nu ook in het Duits schrijven: “Gott mit uns alle Tagen des Lebens”.
Dat klopt vrij aardig, want ik ben er nog steeds.
Ik zag ook op de Duitse zender, dat onze tweede zoon en prins van Prinses Beatrix tijdens zijn skivakantie in Lech onder een lawine was gekomen en te lang zonder zuurstof in het hart had gelegen. Daarna was hij gereanimeerd gelukkig, dat het hart bleef kloppen.
Van pure opluchting ben ik toen met Binkie langs de Vechte tegen mijn Florence Nightingale aangelopen.
Begin dit jaar wilde het Zorgloket mijn huisvestingskosten in haar kliniek weer niet betalen over 2014 net als het jaar daarvoor, € 26,35 per dag.
En ik kon ze niet meer uit de muur trekken.
John Rutten had mijn pensioen van het ABP doen bevriezen bij de maten van Heerlen.
Hij zal daar nu wel aangenomen worden als financieel wonder.
Dus ben ik teruggevaren naar mijn tweekamer strandhuis op Scheveningen met Binkie.
Binkie wil niet meer terug naar Duitsland ook al draagt ze een Duitse penning.
Ze houdt net als haar baasje meer van de zee.
Wij Jollen hebben nu eenmaal de zee in onze aderen en het land aan de rest van de lanterfanters van heinde en verre.
LikeLike
Het daagt aan zee.
Er komen nog wel treurspelen in het land.
Maar niet meer van Overste Sateh.
De andere heren zijn ook te volledig verjaard om lekker uitgehongerd te worden in de doofpot of achter de tralies bij de moordenaars van ‘s-lands beste PTSS- Veteranen met maximale lichamelijk dienstletselschade, impotentie, handicaps en gebreken van de bevroren tenen tot aan de kruin met een verborgen granaatscherf.
Als het beschadigd hart het maar houdt in zo’n uitzonderlijk schadegeval.
Zelfs Magere Hein zou zich in zijn graf omdraaien van zijn zorgen voor morgen.
Overste Klaas Jol is vele malen op het nippertje en in een fractie van een seconde van snel handelen die hij uitstekend beheerste aan een zekere dood ontsnapt bij het gevaarlijk werk soms op uitzending en bij trainingen Qua Patet Orbis maandenlange dagen van 24 uren per dag.
Hij werd hiervoor van 1960 tot zijn magere afkeuringsregeling van 1 september 1985 door zijn eigen “ongelovige” K.M.-artsen CDR Arts G. Wilhelmy D. te Maarn en LTZ 1 Arts Hein C. te Bloemendaal aan zee zeer mager betaald en moest hierdoor in de 30 jaren daarna op water en brood gestort boeten met zijn toch al zeer beschadigde toekomst.
Zijn artsen Damsté en Cats bleven al sedert zijn noodlottig dienstongeval in Noorwegen op 14 december 1978 iedereen, die het maar al te graag wilde geloven bij Defensie en Justitie voor het lapje houden, dat zoals dr. Cats na een gunstige uitspraak van de oude Ambtenarenrechter om de 50 % van Inspecteur der Geneeskundige dienst der Zeemacht G.W.Damsté terstond met terugwerkende kracht van het skiongeval waarbij de Special Forces Berg- en Wintertroepen Coach van het Korps Mariniers Klaas Jol geheel van onder tot boven werd doorboord en door een zware metalen militaire skistok en tot overmaat van ramp kort daarop ook nog in het Marine Hospitaal te Overveen door een ondeskundige onverlate met sterke drank volkomen behepte gedrogeerde burgerchirurg in dienst van de S.M.D. werd opgeblazen door de drain te vergeten op zijn volledig geïnfecteerde lichaam en dan nog te roepen, dat Jol zijn 100% Dienstinvaliditeit liep te simuleren.
De Ambtenarenrechter beval Defensie Personeelschef Ben Völkers om zijn M.I.P. van 50 % op te voeren naar 140 % per 6 juni 1994 precies 50 jaren na D-Day.
Echter de Minister van Defensie v/d Völkers liet de “Schade-expert” en CMHO kolonel Hein Cats weer een beroep instellen.
Hierbij verviel de psychotische Hein weer in dezelfde fout en schreef aan Justitie, dat “Indertijd de 50 % nog te hoog was geweest om de schadelading te dekken”.
Het in 2003 bovenwater gekomen document laat er geen twijfel over bestaan wie verantwoordelijk moet worden geacht de miljoenen aan schadepatronen van het eerste uur te moeten dekken.
Mariniersoverste Jol moest in militaire dienst opgeroepen als dienstplichtige militair der Zeemacht na de H.B.S. regelmatig de grenzen van levensgevaar beduidend ver overschrijden door zijn bijzondere specialiteiten als Special Forces Commando.
Echter dat hij in Noorwegen door een eigen marinier werd gespietst en daarna door een eigen marinearts ten dode werd opgeschreven zullen tot in lengte van jaren ook de nabestaanden van de marineartsen Wiekmeijer, Damsté en Magere Hein blijven achtervolgen!
Tot de schade wordt uitgekeerd door deze huidige minister van Defensie.
Jeanine weert zich aan alle kanten, maar blijft toch verantwoordelijk.
Zij weet er inmiddels alles van en kreeg van de Overste Jol nog een knipoog bij het defilé toegeworpen geheel in stijl op Veteranendag.
Zie Klaas Jol op internet en Youtube.
Defensie had beter meteen de skistok kunnen verzilveren.
Nu is de metalen skistok van platina geworden met de rente op rente sedert de impact in het hol (le gat) van de mirakelmariniersoverste Klaas Jol.
Zijn broertjes kunnen hem niet blijven lenen omdat zij door zijn voorbeeldige loopbaan bij het Korps Mariniers niet in dienst hoefden en lekker konden blijven voetballen.
Voor de intimi ten finale.
Er komen nog wel treurspelen in het land.
Maar niet meer van Overste Sateh.
De andere heren zijn ook volledig verjaard om lekker uitgehongerd te worden.
LikeLike
Wanneer het gewetenloze Zorgplicht trio S.M.D.-artsen van de marine indertijd de Mirakelmarinier Overste Jol beter hadden opgevangen vanuit Noorwegen op 29 december 1978 zo’n twee weken na zijn “dodelijk” skiongeval erger nog dan andere soortgelijke skiongevallen daarna “rijkeluiszonen” overkomen als Michael Schuhmacher, die wel “miljardair” waren om de hoge academische revivalkosten te kunnen betalen, ja dan had deze voormalige topcoach Special Forces nog misschien enige kans gehad om geen “ordinaire” schrijver te worden van zijn gruwelijke levenservaringen bij Defensie in de na een afschuwelijke nieuwe Platzbauch van al zijn ingewanden gevuld met twee emmers pus, faeces, ontstekings- en infectievocht, verkeerd dichtweefsel, een volledige Indische maaltijd van de avond vóór de terugleg-operatie van een volkomen verdwaasde zuipchirurg als de burgerchirurg van Overveen, Dr. Ben Whisky en zijn assistent, die door dit gruwelijk artsenfalen meteen de marine heeft verlaten in 1979 om kinderarts te worden bij het Rode Kruis Ziekenhuis te Scheveningen.
Deze goede zoon heeft ooit aan de Overste buiten dienst gesteld na de schokkende beide “dienstongevallen in Noorwegen op 14 december 1978 en koud twee maanden later tegen alle medische regels in bij de stomateruglegging op 27 februari 1979 daarop alle Medische regels in een apathie van ondeskundigheid en delirium volkomen uit het oog te verliezen.
Er was ook werkelijk niets gedaan medisch gezien om een naadlakkage noch het meest formidabele buikabcès ooit bij de S.M.D. van de Kon. Marine vertoond te voorkomen.
Daarom is toen de Wet van Murphy vervangen door de Wet van Jol.
Ze hebben er na terugkeer van de VN-ambassadeur uit het oorlogsgebied van het Midden-Oosten in de zomer van 1978 zo’n drie jaren na de dood van zijn echtgenote door ook medisch falen thuisgevaren na twee jaren vol oorlogsincidenten met een Psycho Traumatisch Stress Syndroom van goeden huize alles aan gedaan om de majoor der mariniers uit de weg te ruimen, echter dat is niet gelukt.
Op Veteranendag 2015 stond hij daar in een oude Staffcar met chauffeur kapitein Drs. Rob van Dongen en brachten zij daar de militaire groet aan de Koning.
Naast hem zat ook de oude vader van de assistent van Dr. Whisky van bijna 93 jaar , Prof.Dr. Kolonel-arts te Korea in 1953 en riepen zij de Koning toe: “De Heer is mijn Herder”.
LikeLike
Uit het levensverhaal van de schrijver/dichter Mirakelmarinier Klaas Jol, getiteld “De Heer is mijn Herder”.
Mij was de WCOY beloofd, echter omdat HGB bij de generaal Schoenzetter begon te slijmen werd de opdracht van de Chef Staf Lamers aan mij gegeven om de WCOY aan te voeren gewijzigd door “Hakzetter” en moest ik mee om de maten veilig over de bergen en door de sneeuw veilig terug naar de VBHKAZ te leiden.
Die opdracht heb ik daarna twee najaren en twee winters 1972/73 en 73/74 uitgevoerd tot mijn echtgenote ernstig ziek werd en in maart 1975 is gestorven.
Toen vroeg CKMARNS Lamers mij nog of ik de WCOY van Henk VDB wilde overnemen tvs als eerste M.L.0fficier en toen vertelde ik Lamers, dat ik dan liever de marine wilde verlaten.
Toen stuurde de Chef Staf Romijn mij stiekem naar het Midden-Oosten voor twee jaar.
En Dummy Jol kon geen nee zeggen.
Ook niet bij terugkeer in de zomer van 1978 als soort Libanonridder met een lichte vorm van PTSS.
Ik zou de marine daarom mede om mijn zoontje Robbert van vijf jaar vaarwel zeggen en politicus worden met oorlogservaring.
Maar toen hield CKMARNS Romijn mij weer een worst voor dat ik dan de 1-AGGP zou krijgen als ik haar veilig terug zou brengen met al die oudjes en een Overste die teveel zoop dan goed voor hem was. Het was weer net als zes jaar geleden bij de WCOY.Ik moest de “ouwe” op de been “Houwe ZO”.
.
Ik heb ze allen, 625 man op sleeptouw genomen door de bergen en door de NATO Ex. Northern Wedding/ Black Bear met de Jol Heroes tot ik strandde op de skistok van onze Gerardus in Noorwegen omdat ik weer zo nodig met die Ouwe Ringo mee moest en eigenlijk liever even thuis wilde zijn.
Ik ben nooit meer thuis gekomen.
Ik ben toen verongelukt.
Ik had onoverkomelijke schade opgelopen en moest ongezien van de ladder omlaag gewerkt worden. Mijn laatste psychiater zei nog in Bronovo na mijn derde opname: “Wanneer U ooit nog het eerherstel zou krijgen en uw Ereschulden vergoed krijgt zal uw beschadigde hart van de grote plotselinge vreugde na zovele ellendige jaren acuut de geest geven”. Ga lekker naar Duitsland om te overleven en zoek daar de zon op, want Nederland laat u steeds dieper in de stront zinken! Jan Scholing heeft mij teruggehaald en jullie zijn achter mij gaan staan om het Volk en Vaderland te tonen, dat wij wel willen sneuvelen voor de goede zaak des Konings, maar niet door een stelletje valse rakkers de korpsgeest willen geven! Hebben jullie teveel gezegd?
Ik ben er nog steeds, Grâce-à-Dieu en mijn trouwe makkers van hoog tot laag.
Ik weet nu niet hoe het afloopt.
Maar gelukkig heb ik al mijn oude maten weer terug gekregen.
LikeLike
Duizenden Special Forces Mariniers der JOL HEROES hebben hun eeuwige Trouw en Verbondenheid betoond om tot in de dood hun in Noorwegen al zwaarbeschadigde Mirakelmarinier en Eerste Mountain Leader Overste Klaas Jol te blijven volgen tot in de dood Qua Patet Orbis.
Dan heeft hij niet voor de kont van Jeanine zijn leven gegeven in Noorwegen bij de redding van één hunner, Gerardus de Veth.
Klaas Jol is aan het einde gekomen van de Veertigjarige Oorlog tegen zijn eigen Vaderland.
Zijn Missie is volbracht.
Mariniers zullen nooit een gewonde makker achter laten op het slagveld.
Klaas Jol had een beter lot verdiend en nooit één man verloren!
Wel velen het leven gered en gevormd tot de beste Special Forces Marine Commando’s.
Navy SEALS, Kikvorsmannen, Commando’s, Parachutisten, explosieven experts UDT, VN-waarnemers “In the Service of Peace”, Mountain Leaders, Absail Helicopter Dispatchers, Ski Instrukteurs, Ski Teachers, Bergbeklimmers, Poolvossen, Overlevingsspecialisten, Klaas Jol, een bescheiden officier was ze in alles voorgegaan.
Maar toen zijn vrouw was overleden telde hij niet meer mee in de ratrace naar het hoogste ambt zoals de maten, die hij voor moest gaan vroeger.
Na zijn noodlottig skiongeval mocht hij van Boven met zijn volledige invaliditeit blijven leven, maar lieten zijn Korpscommandanten op rij Romijn, Den Haan, Rudolphie, Van Breukelen hun “kroonprins” “Mooi Doodgaan”.
Spiekerman van Weezelenburgh, Van den Breemen, Van Kappen, Homan, Van Reijn, Cammaert, Hekman,Klop, Prins, Zuiderwijk, Van Ede om er maar een paar te noemen, die hem als voorman op de Noordflank op handen droegen stelden daar ook niets tegenover en laten hun grijze eerste Mountain Leader barsten in zijn woede!
Wat is dat toch altijd met die “Coming generals” onder de officieren, die over de “dooie rug” van hun meest geschikte en meest geliefde collega Jol in de opmars naar boven hem toch het liefst naar de kroon wilden steken?
Wat zullen ze een heimelijk plezier hebben gehad toen juist de eerste echte Noordflanker daar verongelukte omdat hij weer eens de “held” wilde uithangen?
Ja, zegt nu deze en gene: “Klaas had ook zijn mindere kanten, want hij zoop nooit lekker mee aan de bar en de vrouwen waren gek op hem. Dat zinde de generaal niet toen hij ‘s-avonds nog de mooie Helene van Nordfjordeid moest troosten, dat haar geliefde majoor was heengegaan in de helicopter; op weg naar zijn eeuwig huis.”He was the best thing that ever happened to me”, snikte de Bella Helena.
Dat vond de generaal voldoende en strak zijn veto uit over de toekomst van Jol.
Zou hij toch die skistok enigszins overleven kreeg hij toch de Rode kaart!
Geen Poignée Rouge van de reserve-parchute toen hij de dodensprong waagde toen hij de gestruikelde in zijn skistokken verwarde makker de schade wilde besparen.
Maar zonder reserves vocht Klaas Jol door, memorabel voor op het Vaandel van het Korps Mariniers: SCHEVENINGEN in bloed geschreven..
De Zeeleeuw van Scheveningen, Mirakelmarinier Overste Klaas Jol moet nu na veertig oorlogsjaren na het overlijden van zijn vrouw zelf het loodje leggen.
Hij is nu weer net als voorheen bij duizelingwekkende crises in het Midden-Oosten daarna van 1976 tot en met de eerste maanden van de Libanonoorlog van 1978 op de uiterste grens van de astronomische levenskansen van één op één miljoen beland alsof hij weer op uitzending gestuurd en levensgevaarlijk gewond op 14 december 1978 en door zijn maten naar de weg beneden uit de bergen van Utvikfjellet werd gedragen.
Zijn toen al bij de redding van één zijner 625 mariniers van de Gevechtsgroep 1-AGGP, die hij moest leiden als Mountain Leader zwaar beschadigde hart en ademhaling door zijn doorboorde longen staan op pint van begeven.
Het is “Nunc aut Nun quam”, dus “Nu of Nooit” voor de huidige Minister van Defensie Jeanine Hennis-Plasschaert om haar meest grote doordouwer van het jubilerende Koninkrijk der Nederlanden een financieel steuntje in de rug te geven voordat de oudere broer der Scheveningse Voetbalhelden aan de ernstige gevolgen van zijn optreden als Nobelprijs Ridder van de Verenigde Naties en heroïeke overlever van diverse incidenten in het Midden-Oosten en in Noorwegen, maar ook niet te vergeten de ongelooflijk laaghartige miskleunen van zijn oude marineartsen komt te bezwijken.
Nu is ook het zit- en ligvlees rond de skistok van zijn korporaal, die hij moest redden in Noorwegen “Far beyond thi Call of Duty” volledig getraumatiseerd!
En moeten ook zijn sterke mariniers van vroeger, duizenden in getal zich gaan opmaken voor een laatste stormaanval op de Doofpot van Jeanine.
Op jongstleden Veteranendag hebben zij hun oude oprichter van de echte Special Forces Mariniers nog eeuwige Trouw en Verbondenheid betoond om tot in de dood hem te blijven volgen Qua Patet Orbis.
LikeLike
Oh those Greeks!
Laten we allen onze laatste euri aan de Griek schenken op de hoek.
It is a slow day in a little Greek Village.
The rain is beating down and the streets are deserted.
Times are tough, everybody is in debt, and everybody lives on credit.
On this particular day a rich German tourist is driving through the village, stops at the local hotel and lays a €100 note on the desk, telling the hotel owner he wants to inspect the rooms upstairs in order to pick one to spend the night.
The owner gives him some keys and, as soon as the visitor has walked upstairs, the hotelier grabs the €100 note and runs next door to pay his debt to the butcher.
The butcher takes the €100 note and runs down the street to repay his debt to the pig farmer.
The pig farmer takes the €100 note and heads off to pay his bill at the supplier of feed and fuel.
The guy at the Farmers’ Co-op takes the €100 note and runs to pay his drinks bill at the taverna.
The publican slips the money along to the local prostitute drinking at the bar, who has also been facing hard times and has had to offer him “services” on credit.
The hooker then rushes to the hotel and pays off her room bill to the hotel owner with the €100 note.
The hotel proprietor then places the €100 note back on the counter so the rich traveller will not suspect anything. At that moment the traveller comes down the stairs, picks up the €100 note, states that the rooms are not satisfactory, pockets the money, and leaves town.
No one produced anything.
No one earned anything.
However, the whole village is now out of debt and looking to the future with a lot more optimism.
And that, Ladies and Gentlemen, is how the Greeks will pay off their Eurozone debts.
LikeLike
Magere Hein moet het eindelijk afleggen tegen een Barmhartige God en Koning.
Majesteit, stel het Korps Mariniers niet veel langer teleur na weer 36 jaar na het skiongeval van de tweede zoon van Moeder Jol.
Moeder Jol heeft ook daarover veel verdriet gehad en is daardoor vroegtijdig bezweken!
Geeft Gij uw Overste Jol zijn gezicht terug zoals hij Uwe Majesteit trouw bleef met zijn Eregroet op Veteranendag gesteund door zijn generaals en duizenden mariniers en Veteranen, die hun Koninklijke Marine een warm hart toedragen?
Want in de Skistokbehandeling is iets goed fout gegaan!
Want hier liet Onze K.M. in haar Marinecultuur voor het Eerherstel Overste Jol menig skistoksteekje vallen in de vorige eeuw en nog steeds met de deurwaarder in Naam der Koning Willem-Alexander!
Het trio dwaze artsen van de uit de hel van Noorwegen teruggekeerde Oorlogsveteraan “Mirakelmannen, die tot Michelinmannetje werd herschapen door hersenloze trapeze artiesten van de S.M.D. der K.M.
Het was een Mad, Mad, Mad World voor de Mirakelmarinier Jol nadat hij zwaargewond terugkwam in Nederland na zijn historische overleving van een doodsteek van één van zijn Skimariniers in opleiding voor Militaire Ski Instrukteur in de vorige eeuw.
Een tijdperk van een typische Marinecultuur bij de Sociaal-Medische Dienst bij de Koninklijke Marine waarin zelfs de meest grote schadegevallen met tragische gevolgen voor de families en nabestaanden werden weggewuifd als waren de verongelukte mariniers en vlootvlegels ongedeerd gaan “hemelen” of afgekeurd na gemaakte fouten en blunders van eigen “vuur” of zoals in het meest schokkende geval ooit van de hoofdcoach van de Special Forces Commando’s bij de marine Klaas Jol!
Jol werd in Noorwegen op 14 december 1978 “doodgeprikt” door een eigen marinier en deze korporaal en de redders van hun Mountain Leader Jol, die zijn gevallen korpsmakker in nood wilde redden kreeg door doofpotbeleid een tweede “verloren” leven vol ontkenningen van zijn grenzenloze beschadigingen.
Hij mocht nooit enige bedenkingen uiten over de zorgenloze wijze waarop Klaas Jol daarna meer dan 36 jarenlang voor de haaien werd geworpen.
Het verhaal wordt nog erger wanneer de minister van Defensie na 36 jaren maar blijft roepen, dat de Overste Jol altijd voorbeeldig werd behandeld bij zijn terugkeer in Nederland op Schiphol op 29 december 1978 en zijn K.M.-artsen hem nimmer een volledig herstel gunden door de zwaargewonde Mirakelmarinier in het Marine Hospitaal te Overveen in handen te geven van een burgerchirurg, die vaak zo dronken bezig was dat deze ongelooflijk onbekwame witte jas daar de bijnaam had gekregen na de moordsnijpartij op het gespietste lichaam van Klaas Sateh van de Keurslager van Overveen!
Dr. Ben Whiskey is vrij kort daarop aan leverkanker in een delirium gestorven en Klaas Jol moest nog 37 jaren na een nieuwe Buikramp Platzbauch genoemd vanwege nagelaten X-rays op een volledig gesloten en geïnfecteerd lichaam van een roestige metalen skistok en bijna net zo erg: Wiekmeijer heeft met het verkeerde dichtweefsel de na de snijpartij op een gewone snijtafel bij gebreke van een Intensive Care Unit in het MHO de zo schreef zijn assistent dr. Van Meurs in het operatieverslag op dat zo dramatisch eindigde: De incisie werd gesloten.
Hij vergat de DRAIN en daarmee werd het NOODLOT van Overste Jol bezegeld bij de Koninklijke Marine.
Hij moest toen dag in nacht door 37 afschuwelijk sobere jaren zonder enige goede academisch kundige nazorg door een ware hel van neergang en nieuwe maandelijkse financiële moordaanslagen gaan en kon noch meer voor zichzelf noch voor zijn kind zorgen!
De zo geroemde Marinecultuur hem opgelegd door het beruchte trio K.M.-artsen Wilhelmy Damsté, Wiekmeijer en laat ons Cats alias Magere Hein ook niet vergeten en wat zij hun zwaargewonde Libanonheld en Skistokoverlever hebben aangedaan bij terugkeer in zijn Vaderland in een staus van volledige honderd procenten dienstinvaliditeit en arbeidsongeschiktheid.
Het leek alles niet bepaald om trots op te zijn, maar volledig op PURE MOORD MET VOORBEDACHTEN RADE, GERARD WILHELMY DAMSTÉ, INSPECTEUR IN RUSTE!
GA JE SCHAMEN IN DE HEL.
En die afkeuringsarts Hein C. dan?
Die zit in een kuil op het strand van Bloemendaal aan zee te spelen met een emmerje en een schepje om er psychotisch en verward als hij altijd al was in de Skistokaffaire Jol zand over te strooien, dat hij overal weet van had gehad!
Ook van de Platzbauch door de vergeten drain van zijn drinkebroeder, die in een ware helbom veranderde.
Magere Hein moet het eindelijk afleggen tegen een Barmhartige God en Koning.
LikeLike
De skistokcompensatie en Ereschulden voor Overste Jol moeten na 37 jaar nog steeds in de Doofpot van Dokter Wiekmeijer en zijn koloniale artsenvrienden Cats en W.Damsté blijven.
Daar waar zij blijven groeien en woekeren tot de beerput van de SMD-Driehuis openbreekt en de marine over zal spoelen.
De grootste griezels zitten nog onder ons en lopen nog vrij rond.
Wat moet dat trio griezels bezield hebben om een weduwnaar als Jol en zoontje van zes jaar zo lang de afgrond in te blijven duwen?
Dat trio van de SMD Wiekmeijer, consorten en het duo van de Juridische Afdeling van USZO-Defensie te Heerlen, de heren Dohmen en Schmitz en het Trio van Defensie Personeel Völkers, Van der Lingen en Koenen en het duo Jongens en Boukema van de Landsadvocaat, die allen zich hebben bezondigd met onze offers aan het Korps Mariniers en Vaderland verdient eenzelfde “stick in the ass”!
En dan langzaam kreperen met uiteindelijk het eeuwig vagevuur.
Welke dwazen helpen nu een man als Jol naar de Filistijnen terwijl hij al bij het skiongeval met zoveel restschade ten dode was opgeschreven?
Zijn jullie niet bang voor de dood,lafaards?
LikeLike
Defensie moet nu in opdracht van boven de afkeuringsartsen van Mirakelmarinier Jol op hun vetten geven.
De Skistokaffaire Jol en zoon wordt na 37 jaren beklonken met een Eerherstel voor de in Noorwegen op 14 december 1978 reeds tot Mirakelmarinier benoemde Oprichter, geen oplichter van de Special Forces Navy SEALs en Mountain Leaders, de eerste, die in het harnas is gestorven bij de redding en opleiding tot de elite-eenheid der Skimariniers.
De mare gaat, dat juist de Koning op Veteranendag alle maren heeft opgeheven waardoor er geen bedenkingen meer bestaan tegen de uitbetalingen van zijn Ereschulden, compensaties voor de geleden schade aan arbeid en gezondheid, maar bovenal vanwege het feit dat hem ter ore is gekomen bij het zien van Jol staande in uniform bij het defilé als meest aansprekende marinier met de borst vol als geen ander, dat daar de levende Zeeleeuw van Oranje stond.
Hij zou gevraagd hebben via de premier aan de minister van Defensie Jeanine Hennis: “Is dat nu die Overste, die weigert zijn uniform uit te trekken voordat hij zijn schadeclaims vergoed heeft gekregen”?
Dat nu is het karakter, dat we nodig hebben om de terroristen te bestrijden.
Zij zou hebben geantwoord.
“Zeker, Majesteit, maar één zijner afkeuringsartsen heeft ook bekend, dat hij de opdracht had gekregen van de marineleiding om hem zonder nazorg over boord te zetten”.
“Dan moeten wij dat alsnog doen met die rotvent”.
LikeLike
De minister van Defensie staat altijd met de bek vol tanden en samengeknepen billen om de stank uit het kruis van Jol te verdrijven.
De tijd staat ook bij deze minister niet aan haar kanten slip, want in een wip is zij alles kwijt.
En staat dan bloot voor het oog der natie met haar bolle kuiten!
Met louter ethieke spelregels en integriteitsbeginselen gevuld kan de Minister van Defensie zonder gedegen doofpotbeleid geen “dure” oorlog voeren buiten onze grenzen. Noch een doofpotbeleid voeren jegens eigen militairen, die door “eigen vuur” zoals Overste Sateh zwaar beschadigd zijn en recht willen doen gelden op riante schadevergoedingen.
Om niet aan de haaien van Griekenland gevoerd te worden!
De nog levende heren, die altijd met camouflageverve de ingangsdatum van de groteske skistokschade en maximale lichamelijke dienstinvaliditeit en opgelopen dienstgebreken bleven weerspreken zoals de K.M.-artsen met Wiekmeijer in het wegmoffelcomplot verbondenen zagen er geen been in om mij zonder eerherstel met compensaties alsnog in 2006, dus 28 jaren later de tong uit te rukken via Ben Völkers, de grote meneer als Hoofd Personeel & Materieel onder minister Henk Kamp.
Daarom “vergat” deze slimme Hendrik met opzet mij al dat Herinneringsteken op mijn Libanonmedaille uit te reiken op 23 december 2005, weten we nog?
Ik was het bijna ook “vergeten” maar gelukkig houdt mijn poeperd wel de herinnering levend, dat nadat ik in Noorwegen al de zon in de zee had zien zinken de latere misstanden in Overveen om een paar gulden “intensive care” in Leiden uit te sparen toen ineens tot mijn “verassing” geen rol meer mochten spelen.
Daarom liet de van integriteit totaal ontblote club Klagers ineens zich wel ontvallen bij het laatste gericht , dat ik al op 14 december 1978 in Noorwegen een paar miljoen had moeten incasseren om dan zelf in de 36 jaren daarna lekker zuinig te moeten leven.
Ik viel ook even stil in Bronovo driemaal en moest met stille trom naar Nordhorn abgeführt werden.
Had men dat fenomenale begrip van de ingangsdatum der skistokschade maar meteen toregegeven?
Wat had ik dan een lekker leventje kunnen leiden en mooie boeken kunnen schrijven over “Het Volle Leven”, boys?
De nog levende heren veranderden na de beide Herzieningen van 1996 en 1998 in kameleons en begonnen andere winden te laten.
Ineens was er niets gebeurd met Wiekmeijer in Overveen.
Jol was al in Noorwegen gerechtigd geweest om daar in het Haukeland Helse Bergen te blijven om daarboven bij het huis van de Noorse componist Edvard Grieg zijn eeuwige deuntje te blazen met de Noorse schone therapeute aan zijn voeten, die hem op Kerstavond uit zijn doodsbed had gekregen, jaja!
Daar was de chirurg Wiekmeijer nu bang voor geweest en daarom kreeg hij van de kazernearts van Doorn Sateh op zijn bordje naast zijn glas zure droge wijn, goed voor de zuivering der geest, maar niet voor de lever en het leven van Jol later.
Wat een kater!
LikeLike
Het complot in het drama Mirakelmarinier wordt in Deel V geheel ontrafeld en de daders derven het onderspit.
BESTE VRIENDEN,
Het heeft me aardig wat jaren met zweetdruppeltjes van geestelijke vervoering afgewisseld door tranen van gemengde gevoelens van wondpijnen en woede om mijn zo nodeloos verloren leven, carrière en gezondheid gekost om achter het plot te komen, dat na het mij zo bizar overkomen skiongeval in Noorwegen op mijn lijdensweg was geplaatst.
Het lijken woorden uit een Shakespeareaans drama en het was zelfs meer dan één van zijn mooie tragedies, die we zo goed kennen uit de wereldliteratuur.
Daarom heeft het mij als historisch schrijver aangevangen bij mijn incident in Overveen door een verraderlijke figuur als Wiekmeijer ook zo lang geduurd om ook de figuren om hem heen samenspannend om mij in de jaren daarna ter ondergang te voeren.
Zoals steeds in dit soort drama’s gaat meestal de hoofdpersoon waar alles om draait pas dood wanneer zijn grootste kwelgeesten ook het loodje gelegd hebben.
De chirurg heeft zichzelf doodgezopen en dat is toch geen pretje voor zijn mooie secretaresse geweest als één der aanklagers in 2006, dat ik haar Chef Chirurgie niet meer mocht smaden om de fouten, die hij had gemaakt om mijn buik finalement te verwoesten en mij ook geestelijk chronisch onder de huid te gaan steken..
De C-1-AGGP is maar 54 jaar geworden en een nare dood gestorven in een rolstoel.
Ik heb daar niet om gebeden, echt niet, maar zijn nieren waren ook verwoest door de stelselmatige delirische praktijken.
De grote man van Defensie Personeel bij de Defensietop ook Ben geheten heeft ook altijd geweten, dat ik al in Noorwegen te zwaar beschadigd en 100 % invalide was geworden en vroeg hoeveel compensaties ik verlangde en ik heb hem toen mijn overzichten verschaft.
Daarvan ging hij ook zwaar zuipen, maar wilde slechts mij een douceurtje van 20.000 euri bruto schenken in 2005, alweer 10 jaar geleden.
Mijn broer Cornelis als mijn mediator.kan dat getuigen.
In 2006 heeft Völkers mij alle mogelijkheden successievelijk laten ontnemen door zijn landsadvocaat mr. H.J.M. Boukema om mij tenslotte eind 2006 mijn tong uit te rukken.
Niet erg lang na zijn ontslag is ook deze Secretaris van Defensiegevallen ABP ontvallen. Ik moet bekennen, dat ik even stilviel toen Cornelis mij dat in Duitsland mailde.
Daarna zijn mijn oude makkers Jan S. en de Staf van Jol Heroes en Eric D. zich voor mij gaan inzetten zoals mariniers betaamt.
De Korpscommandant van het eerste uur van het (com) plot viel toen ook van schrik uit zijn wiegje.
Er zijn nog een paar complotteurs in leven, maar ze laten zich verstandig genoeg niet meer zien of horen.
Zij gevoelen ook aan hun zoetwaterbloed aan dat zij de verkeerde brandgang hebben genomen, namelijk die dood loopt op de Waarheid.
Dat ik al in Noorwegen alleen al lichamelijk 100 % invalide en arbeidsongeschikt was.
Het is een lang vierde deel van de climax geweest en mijn groet aan de Koning bij het standbeeld van Johan de Witt was voor mij en Jan Scholing naast mij het hoogtepunt en de ommekeer in dit menselijk drama van een gewone marinier, die eigenlijk nooit iemand had gekwetst en alleen maar levens had willen redden.
Ook in de Libanon, maar toch mocht ik weer niet de Ridderzaal in om het insigne van Tom Middendorp te ontvangen.
Die komt nu wat later in Deel V van het Drama “True Marines never die in vain”.
We mogen wel voor de “Famous Last Words” vlak voor het doek valt graag vernemen “Wie in vredesnaam dacht om mij op Veteranendag weer eens als pispaal te durven gebruiken”.
LikeLike
Eens komt er ook een einde aan de Strijd om Recht en Vrede van de miraculeuze Libanon- en Skistokoverlever Overste Jol.
Mirakelmarinier Klaas Jol alias Overste Sateh is op het randje van de dood en financiële afgrond komen te balanceren vanwege de gigantische druk van zijn ernstige lichamelijke en geestelijke dienstklachten opgebouwd na het overlijden van zijn vrouw veertig jaren geleden langs diverse crises en incidenten waarbij hij groteske schadegevolgen had opgelopen en waarvoor zijn werkgever Defensie ( Staat) hem altijd om zware “herstelkosten” uit te sparen met een kluitje in het riet liet sturen.
LikeLike
Onze Overste Jol komt aan zijn einde.
Zijn Jol vaart alle kanten op behalve naar de veilige haven!
Klaas Jol is daarom klaar met zijn leven na het laatste militaire saluut aan de Koning Willem Alexander op Veteranendag vorige week zaterdag 27 juni 2015.
Zijn missie is volbracht en hij gaat naar huis na een voorbeeldig leven als Zeesoldaat van Oranje sedert hij na de H.B.S. zijn vaderlandse dienstplicht bij het Korps Mariniers moest vervullen sedert 1960.
Maar vooral toch ook een zwaar tragisch leven vol pijn en verdriet moest lijden na het overlijden van zijn dierbare echtgenote op Goede Vrijdag 1975.
Hij had haar moeten beloven goed voor haar en zijn kind Robbert Klaas Jol te zorgen.
Meteen daarna in 1976 werd de majoor der eerste Special Forces commandomariniers de oorlog en crisisgebieden als de Noordflank ingestuurd en kwam daar nooit meer uit hoewel hij onherstelbaar geestelijk en lichamelijk gewond raakte bij diverse incidenten.
Wanneer Overste Jol van zijn skistok is bevrijd zal Nederland bevrijd worden van deze uitermate slechte gang van abominabele nazorg van quasi goede bestuurders als de lange rij waarvan nog steeds de meest onverantwoordelijke lieden rond de minister van Defensie Hennis het voor het zeggen schijnen te hebben om zelfs Onze Koning het bos in te sturen.
De Koning zelf heeft al diverse malen verzocht om de vermaledijde Skistokaffaire Jol en zoon tot een goed en respectabel einde te brengen.
Zo zou de Majesteit op Veteranendag zijn eerste Libanonganger nog het insigne van de Nobelprijs voor de Vrede opspelden.
Echter ook die eer werd deze Libanonheld in hart en nieren vechtend voor de Vrede in Zuid-Libanon in het begin van de Libanon Interventie Oorlog van 1978 zo kort voor zijn dodelijk skiongeval in Noorwegen niet vergund.
Duistere lieden beducht voor het eigen imago bij het Veteraneninstituut streepten de naam van de oprichter der Navy Seals en Mountain Leaders door bij de eerste twintig Libanonridders der natie!
Wat een ongehoord schandaal.
Mirakelmarinier Klaas Jol alias Overste Sateh is op het randje van de dood en financiële afgrond komen te balanceren vanwege de gigantische druk van zijn ernstige lichamelijke en geestelijke dienstklachten opgebouwd na het overlijden van zijn vrouw veertig jaren geleden langs diverse crises en incidenten waarbij hij groteske schadegevolgen had opgelopen en waarvoor zijn werkgever Defensie ( Staat) hem altijd om zware “herstelkosten” uit te sparen met een kluitje in het riet liet sturen.
Nederland moet nu wel voor het ergste militaire oproer vrezen als de Libanonheld en Skistokmarinier en Platzbauch overlever Overste Jol aan zijn astronomische levensdruk en totale schadegevolgen komt te bezwijken zonder een respectabel eerherstel te hebben bekomen en voor zijn horribele schadegevolgen te zijn gecompenseerd door de verantwoordelijke minister van Defensie van dit vrij stuurloos Schip van de Staat.
Het vaart alle kanten op behalve naar de veilige haven!
Dan zal ook historisch onvermijdelijk voor deze minister de valbijl van de guillotine moeten vallen.
LikeLike
Want God is Liefde.
Sedert Goede Vrijdag 1975.
Zorg goed voor ons kind, lieve Klaas.
Een Crî-de-Coeur, die eeuwig bleef hangen.
De tekst op de kleine houten kapel in de rouwkamer van het Haukeland Universiteit Ziekenhuis “Helse Bergen” in Noorwegen.
Ter ere en nagedachtenis van Mirakelmannen Klaas Jol en zijn redding op 14 december 1978 door de zo waarlijke Almachtige Vader op die tragische dag.
Waarop hij toch mocht blijven leven met zovele ongeneeslijke schade in zijn lichaam. Alles was verwoest maar Gods geest liet hem niet los.
Zo staat ook geschreven in de apokriefe boeken en de documenten van de casus Jol en zoon.
Het wassende water zal de goddelozen verduisteren en hun glans doen verbleken en daarna volledig verdwelgen.
Niemand zal ooit precies begrijpen wat mij voortdreef aan wraak- en haatgevoelens, maar ook aan steeds meer grotesk wordende andere duistere moordgevoelens nadat mijn buik weer zo traumatisch en dramatisch begon op te zwellen na de “vergeten” drain door chirurg Wiekmeijer, een man in een lange witte jas met een enorme zure dranklucht rond zijn ademhalingswegen van verzuring op mij overgeheveld omdat mijn kazernearts van Doorn geen cent meer overhad voor mijn herstel met zoveel restschade van de skistok van de korporaa; De Veth, die ik zo nodig moest trachten te ontwijken zo kort daarvoor.
Dat bepaalde de grootste tragiek van mijn leven.
Dat trauma heeft nu met rente op rente vanb één op één miljoen gigantische vormen aangenomen.
En hoe langer nu nog steeds de nieuwe aanslagen in naam der Koning blijven volgen door de Belastingdienst Buitenland te Heerlen verbonden aan de Afdeling Bijzondere gevallen Defensie aldaar via mijn houdige casemanager “majoor Sipma en John Rutten, die mij nog steeds mijn ziektekosten/ Ereschulden weet te betwisten blijven bij mij de geestelijke gruwelen zich ophopen.
En wanneer dan ook steeds weer de minister blijft herhalen, dat de heer K. Jol alles al gehad heeft aan zogenaamde “goede nazorg en invaliditeitsvergoedingen” terwijl ik in mijn doodsbed lig te creperen van de koppijn en geestelijke druk boven al mijn schier ongeneeslijke lichamelijke skistokklachten, die bewezen in Noorwegen al 100 % waren, ja dan komt een explosie van tegengeweld wel heel dichtbij vandaag of morgen.
Ik bezit natuurlijk niet het eeuwig geduld en leven en er hebben zich al diverse mensen gemeld, die zich al jaren geleden geroepen voelden bepaalde nekken even te gaan knakken zolang ze hun voorbeeld er maar een dienst mee konden bewijzen.
En zolang mij ook nu weer sedert op D-Day op 6 juni vóór Veteranendag 2015 weer die nieuwe vordering van € 4272,14 door een deurwaarder door de strot werd geduwd om binnen twee dagen te betalen, want anders worden uw bezittingen aan de Zeekant geveild stond er in Naam der Koning, ja wat rest mij dan nog in mijn wanhoopsoffensief over meer dan 36 jaren nadat Wiekmeijer “schuldenloos” de drain vergat!
Dus zolang mijn schulden zich maar blijven ophopen en ook haar hoofddirecteur Defensie Personeel maar blijft roepen, dat een schaderegeling met eerherstel op de lange baan wordt geschoven tot zolang het duurt zal dit alles op één grote onmachtige hoop gegooid leiden tot één grote climax van geweld onzerzijds jegens de figuren, die mijn toekomst bedierven.
Het was de onmacht, die mij voortdreef al die bijna 37 jaren van opbouw van mijn Ereschulden en smarten sedert ik vanuit Noorwegen op 29 december 1978 niet naar mijn huis op Scheveningen werd gebracht naar mijn dierbare moeder met mijn zoontje Robbert, die net twee dagen daarvoor zes jaar was geworden.
En ik zijn verjaardagen nooit had kunnen meemaken omdat ik eerst tientallen crises in het Midden-Oosten en op uitzending voor mijn Korps en Vaderland had moeten overleven.
En na zijn zesde verjaardag bleven mijn generaal en zijn artsen en de heren van Defensie Personeel mijn moeder en kind en zelfs mij als de oprichter van de Special Forces Commando’s maar opofferen om hun eigen imago niet te verwoesten!
Mijn moeder heeft er ook typische hartklachten van opgelopen en in de nacht hoor ik haar nog zeggen:
“U moest niet drinken, dokter Wiekmeijer, voordat U zich aan mijn tweede zoon vergreep en onze geliefde Klaas heeft willen opofferen aan uw duistere machten. Bent U niet bang, dat God U zal straffen”!
Weer moest mijn moeder blijven bidden en hopen op een beter leven voor haar kinderen.
Maar ook daarna kwamen er weer anderen bij Defensie, die zijn Tien Geboden ernstig overschreden.
Hij zou ook hen straffen, want wie het zwaard voert tegen onschuldige Christensoldaten zal op het eigen zwaard vallen.
Lees over de Mirakelmarinier en U weet wie er al niet meer zijn en wie zullen volgen.
Een land, dat zijn beste zonen opoffert kan geen toekomst meer bezitten.
De vloed zal komen en het land overstromen.
Het wassende water zal de goddelozen verduisteren en hun glans doen verbleken en daarna volledig verdwelgen.
Zo staat geschreven in de apokriefe boeken en de documenten van de casus Jol en zoon.
Over de Zoon, die over het water liep en wie bij zijn kruisiging het water tot ver boven de lippen steeg.
Maar nooit opgaf om de mensen te wijzen op God.
Want God is Liefde.
Gods Geest zou de Mirakelmarinier Klaas Jol ook nooit loslaten.
En uiteindelijk weer opnemen in Zijn Legerscharen.
Net als in de reddingshelicopter hoog in de lucht toen hij lange tijd al klinisch dood was geweest volgens de zuster, die zijn hand vast hield en voor hem bad.
Net als Moeder Jol op Scheveningen.
Overste Sateh moest terugkeren uit het Witte Licht waar zijn vrouw hem toen al wachtte.
Sedert Goede Vrijdag 1975.
Zorg goed voor ons kind, lieve Klaas.
Een Crî-de-Coeur, die eeuwig bleef hangen.
LikeLike
Heaven can’t wait, Miracle Marine Klaas Jol.
For the Peace of hearts of all marines & Veterans in favor of the first MAW Coach Special Forces in the Royal Netherlands Marine Corps.
Zij slijpen de messen voor Rock & Roll.
Het meest afschuwelijke drama ooit bij Defensie is de Mirakeloverste Jol alias Sinterklaas Sateh overkomen nadat hij eerst in Noorwegen op 14 december 1978 een volledige skistokpenetratie van een eigen marinier voor zijn kiezen had gekregen.
Op 29 december 1978 werd hij vanuit Bergen op “dodentransport” naar het “Kriegs Verletzten Heim Overveen” van de “Kriegsmarine” gesteld.
Daar werd op 27 februari 1979 op verbluffend ondeskundige wijze door een zeer suffe chirurg Bernhard Whiskey niet alleen zijn buik verwoest, maar ook zijn verdere leven! Door een Benluttige drain te vergeten, oetlamzak taai Benny Whiskey.
En niemand behalve de Mirakelman uit Scheveningen en zijn in aantal maar toenemende mariniers durfden ooit deze chirurg uit Mongolië op het schavot te plaatsen aangezien hij zeker twintig andere mariniers en vlootpersoneel naar de verdoemenis had geholpen.
Zijn toenmalige secretaresse, die zijn brieven met bekentenissen en die zich daarom later de nabestaande Wiekmeijer mocht noemen overweegt nu weer een smaadproces tegen schrijver dezes aan te spannen.
Samen met de afkeuringsartsen Wilhelmy D. en H.J. Charlie willen zij nu het Openbaar Ministerie ertoe overhalen om hun slachtoffers Jol en zonen weer in discrediet te brengen en hen een boete van € 60.000 plus rente op rente op te laten leggen door de lekker betrouwbare landsadvocaten van Defensie.
De Overste Sateh zal zich in voorkomend geval doen vertegenwoordigen door de Overste KMR Geert-Jan K. en die wordt op speciaal verzoek van de BNMO waar Jol al sedert zijn onwettig ontslag lid van moest worden betaald door Defensie Personeel indien hij eindelijk de achterstallige invaliditeitskosten van 36,5 jaren maal 365 dagen sedert Doomsday in Norway mag incasseren m.r.o.r.
Voorzichtige schatting maal een buikbommetje per dag zo’n 36,5 miljoen netto.
Heaven can’t wait, Miracle Marine Klaas Jol.
Waarvoor hij nu ook met zijn tweede leven over meer dan 36 jaar moest betalen.betaald door Defensie Personeel.
LikeLike
Deo Volentibus komt alles weer goed met de Mirakelmarinier Klaas Jol.
Bij al zijn tegenslagen in zijn lange leven bij de marine bleef er één kernvraag rijzen?
Waarom liet God hem toch leven terwijl hij al lang ten dode was opgeschreven bij de tientallen incidenten in het Midden-Oosten?
Waarom liet God hem leven na het afgrijselijk skiongeval waarvan hij horribele restschade in het gehele lichaam over moest houden?
Waarom liet God hem leven nadat hij na het “dodentransport” vanuit Bergen naar het macaber uitgeruste Marine Hospitaal Overveen in handen van de grootste imbeçiel in een doktersjas was gegeven?
Waarom liet God hem na zijn ongelooflijk skiongeval in Noorwegen op 14 december 1978 precies op de helft tussen zijn eerste militaire bestaan en tweede burgerleven als Libanonveteraan nog eens bijna 37 jaren leven als ware hij totaal ongekwetst gebleven?
Waarom liet God hem niet “mooi doodgaan” ergens onderweg in 55 harde en gevaarlijke jaren na zijn schooltijd vanaf 1960 bij duizelingwekkende militaire operaties al of niet maximaal gewond?
Waarom moest Klaas Jol toch altijd zelf de bewijslast leveren van zijn maximale schadegevolgen inherent aan al zijn opgelopen letselschade met zovele littekens en een granaatscherf in vijn harde kop?
Waarom moest hij zelf altijd de vraag en smeekbede om een schadevergoeding bij een ieder pareren, die hem een goed hart toedroeg maar vooral bij al diegenen bij Defensie Personeel – U kent hun namen immers – , die vonden, dat hij zijn schadegevolgen maar flink aandikte en simuleerde alsof hij absent-minded c.q. hersendood was gebleven na zo’n lange bloedrige periode?
Welnu, hier komt het antwoord eindelijk.
Het kwam er in mijn leven na het sterven van mijn geliefde en moeder van ons kind en mijn eigen crises in de oorlog en in de sneeuw maar ook in Overveen en de 36 jaren van doofpotbeleid niet op aan hoe ik zelf die vele smartelijke dagen en nachten zou moeten vullen met een remedie voor mijn gigantische oude dienstklachten, handicaps en gebreken?
Het ging er louter om hoe ik al dat verdriet en de pijnen en vernederingen en moordaanslagen van zeer recente data zou moeten blijven vullen met mijn hoop op een beter leven voor mezelf en mijn zoon en nu ook mijn kleinzoon James Robbert Klaas Jol?
Dat kon ik alleen volbrengen met de Genade en Hulp van Onze Schepper en mijn trouwe makkers om mijn enorme verliezen te accepteren en met de Liefde voor het leven te compenseren.
Hij liet mij erop wijzen, dat ik geen levens mocht nemen van diegenen, die mij de dood in wilden drijven.
LikeLike
De echte mariniers zijn de eerste Special Forces Officier niet vergeten!
Beste Klaas,
Wat goed van je om vorige week zaterdag naar de Veteranendag te komen.Dit heeft veel mensen, en vooral Oud Mariniers een enorm goed gevoel gegeven.
Ik hoop dat je er zelf uiteindelijk een positief gevoel aan overgehouden hebt.
Net toen je op het Malieveld kwam heb ik even met je staan praten.
Ik kan me herinneren dat ik als ziekenpa ZM op MSK Suffisant in 1967 iedere dag even langskwam om temperatuur en polsslag op te nemen toen je een paar dagen rust moest houden vanwege een hersenschudding.
Ik heb nog meer herinneringen waar je in voorkomt maar die geef ik graag in een volgend mailtje.
Mijn naam is Geert A., ben 68 en woon in Voorschoten.Op de onderstaande foto van 11 april van dit jaar sta ik derde van rechts.Deze is genomen op het Oostplein ter gelegenheid van de wandelestafette COM Zuid Holland i.v.m. het 65 jarig bestaan.
En ook toen je het Malieveld weer opreed na het defilé zag ik je, vanuit jouw positie stond ik links in de rij en brachten we de Mariniersgroet.
Een prachtig moment.
Ik behoor weliswaar niet tot je directe vrienden- of kennissenkring maar uiteraard heb ik, als Oud Marinier en COM lid, alles wat je hebt meegemaakt en moeten doorstaan in de afgelopen decennia in de media gevolgd,ook op internet en het openbare gedeelte van Facebook.
En ook ik reken me tot degenen die vinden dat jou enorm veel onrecht is aangedaan in naam van de Staat der Nederlanden.Maar zoals je al eens hebt verwoord “They fucked the wrong Marine”.
Het toont aan dat de figuren achter de burelen in Den Haag vaak geen flauwe notie hebben van wat er zich in het veld of op de werkvloer afspeelt.Dit geldt niet alleen voor Defensie maar helaas ook voor Onderwijs , Justitie en Zorg.
Klaas, geniet van de herinnering aan en verbondenheid met veel (Oud) Mariniers die jou een een warm hart toedragen, geniet ook van je kleinkind, je woonomgeving waar ik zelf ook veel fiets, wandel en hardloop in de duinen en op het strand tussen Noordwijk en Scheveningen.
Wie weet tot ziens op 12 december in Ahoy en op de Coolsingel.
Het allerbeste met je voor de toekomst, we zijn en blijven altijd trots op je!
Met COM groet,
Geert A.
LikeLike
Uit: Verloren bloedmakkers in de sneeuw.
Bijdrage KIM-officier / kapitein der mariniers b. d. Romeo Alpha.
Wanneer onze beste Coach Overste Klaas Jol ons weer roept om van het Korpsimago te redden wat er nog te redden is in Nederland na de totale uitholling van de Krijgsmacht staan wij er weer! Schouder aan schouder en presenteren U onze trouw en verbondenheid.
Een marinier van Klasse, die Klaas Jol.
Toen het ongeluk gebeurde, was ondergetekende de oudste luitenant van het Korps Mariniers van het klasje van 8 jonge officieren uit zijn gevechtseenheid 1-AGGP, die hun Special Wintercoach/ Mountain Leader majoor Jol in een paar helse uren naar de weg omlaag zeulden door de diepe sneeuw. Hij moet gevoeld hebben dat hij ging sterven.Zo’n lange skistok door zijn gat die er boven bij de nek weer ergens uitstak.
Hij gaf geen kik ondanks de pijnlijke tocht.
Kermde soms wel op bijna dierlijke wijze.
En zei één keer moeilijk: “Cover me with snow”.
Hij was al ver heen.
Hij moet wel vreselijke pijnen hebben geleden en moet hebben geweten, dat zijn overlevingskansen nihil waren want we lieten een spoor van bloed achter in de witte sneeuw.
Wij geraakten in trance en moesten wel doorgaan.
Dat had hij ons geleerd.
Zelfs wij hebben daar later vaak herbelevingen van gehad.
Maar Klaas bleef ons dankbaar hoewel hij totaal verlamd was.
Alleen zijn hersenen bleven werken.
Dat was nog het grootste wonder, dat hij door maximaal bloedverlies niet al gauw “hersendood” is geraakt.
Ik begrijp nu betere waarom ondergetekende nooit is gehoord door zijn commandant of wie dan ook om getuigenis te doen en zijn barre leven daarna bij de baas prijs te geven.
Maar zo werden wij, ook zijn redders nu eenmaal bediend door onze Korpsleiding in die jaren van uitermate slecht personeelsbeleid! Vele jonge officieren stapten op na zes jaar.
Geen schouderklopje, geen Proces-verbaal van Verwonding, wel diezelfde avond nog een speech van de generaal Romijn, die toevallig net die dag, 14 december 1978 ons opriep zeg maar beval temidden van Cammaert en Ringenaldus met een biertje in de hand om de majoor Jol maar gauw te “vergeten” als hij dood was gegaan, want dat was zeker met zoveel intern letsel.Anders waren er bijzonderheden, zei hij nog, voor onze eigen carrières. We keken elkaar verbaasd aan! En onze majoor Jol dan als weduwnaar met kind Robbert. Dat wisten wij allen. Dat schaadt de Korpsgeest juist wel!
Die generaal Dick R. wilde aan het skiongeval met dodelijke afloop al meteen geen
ruchtbaarheid schenken en stelde een spreek- en schrijfverbod in in de kantine van de Firdakazerne te Nordfjordeid richting de media en onze families thuis om de moeder van Klaas, die voor zijn zoontje zorgde niet onnodig te alarmeren.
Men moest later de indruk krijgen, dat hij op zijn eigen skistok was gestorven om een schadeproces te voorkomen.
De brave steker liep nog steeds verdwaasd rond en Cammaert trachtte hem nog te troosten met woorden, die heel vreemd over kwamen. “Je hoort hier niets meer van”.
De commandant Korps Mariniers Romijn kwam op bezoek met zijn ACKMARNS Patrick Cammaert, één der onzen dachten wij en onze commandant Overste Ringenaldus heeft ook nooit meer een kik gegeven die verdere winter tot hij in Trondheim zelf al snel wegens dronkenschap werd afgelost door Overste Van den Breemen, een vroegere jaargenoot van majoor Jol. Die brak ook meteen zijn nek op een helling en werd in stijl afgevoerd.
Majoor Nommensen moest de ONE ACG ( 625) overnemen en bij de eerste grote oefening verongelukte de Zwarte Piet van Sinterklaas Jol van Nordfjordeid, Sgt VBD Willem Thuis.
Er bleef nog één Black Peter over van het trio.
We hoorden later wel, dat hij nog leefde en in Overveen was opgenomen om jarenlange dure academische kosten in Leiden uit te sparen.
Niemand mocht ooit weten wat wij daar wel wisten, namelijk dat onze Wintercoach Klaas Jol de boot verder had gemist nadat hij voor de laatste keer zijn grootste offer had moeten brengen aan het Korps Mariniers.
Dat hij in het harnas was gestorven bij de redding van één zijner zeesoldaten op een steile helling in Noorwegen heeft daarna tot ver na de dood van zijn moeder las ik recent nooit geleid tot een forse schadevergoeding.
Maar nu weten al zijn mariniers, dat hij op alle fronten schandelijk is behandeld..
Waarom toch is dat toch altijd het zelfde liedje bij Defensie?
Gewoon toe te geven dat hij door een eigen marinier was “dood” gespietst met diens skistok!
Normaal had ik als oudste getuige bij het meest afschuwelijke skiongeval ooit bij de Krijgsmacht in de sneeuw natuurlijk PV´s of rapportages moeten inleveren bij mijn C-1-AGGP!
Want onze Mountain Leader was daar niet meer toe in staat om zich voor later artsen en juristen te beschermen.
Niemand die daarom vroeg….om onze beste officier in nood te helpen en te redden van de latere financiële ondergang……ondenkbaar? Maar waar……
Ik ben kort daarop gedesillusioneerd de dienst uitgestapt.
Zo’n baas wou ik niet meer vrijwillig dienen.
Tegenwoordig hoeven wij, de bloem der natie niet meer in dienst!
Dus zal Het Korps qua officiersgehalte wel een langzame dood sterven zolang Klaas Jol nog moet blijven vechten voor zijn Mensenrechten!
Wanneer hij ons weer roept om hem te redden staan wij er weer!
LikeLike
Daar zal Overste Jol tot in zijn kist trots op blijven. Op zijn maten, die hem redden in de sneeuw en die hem zullen volgen bij het laatste gericht, duizenden in getale.
Robbert J., Jan Jaap van W., Jan S. etc. en 777 anderen vinden dit leuk.
Leslie Van D.
That’s the way and dress style we all like to see you!
Chris de J.
I love that SMILE!!! Mijn oude HOPL in 1975…🏻
Hans Vdb
goed om te zien…………..
Ad E.
Ik blijf het een markante man vinden.
QPO
Will B.
Mooie foto… in alle opzichten.
Jan P.
Prachtige foto met big smile
Jan S. Mooie foto inderdaad.
Theo H.
Met zo’n positiviteit, een voorbeeld voor ons allen. Deze mooie foto straalt kracht, onverzetelijjkheid, en levenslust uit. Vooral voor degenen die denken dat het leven zo moeilijk is. Hou vast Klaas. Met marn’s groet. QPO
Johan M.
En een Navy seal? Wist niet dat er mariniers zijn met een drietand!!
Wilfred H.
De eerste van 1965.
Jan P.
Oei Johan, dat had je moeten weten, Klaas is Navy seal, M.L. enz, een boegbeeld voor ons Korps, een levende legende. Respect voor de Cdt van Jol’s heroes company.
Johan M.
Bedankt Jan P. em Wilfred H. zo leer ik weer wat. Was dat na 74?? Zowie-zo heel veel respect voor die kerel! Begreep al dat’ie op handen gedragen wordt en dat is puik voor een Cdt!
Wilfred H. Ervoor in 1965 als tweede luitenant van 22 was hij al Navy Seal geworden in de U.S. Navy in Little Creek en de More Advanced Officre’s course bij UDT-22 als eerste UDT-specialist. Moest boven Terschelling in 1970 de Duitse Käthiemijnen gelegd in de oorlog onderzoeken of ze nog explosief waren voor de komende boringen.
Moest de hertzhoorn stukbreken maar er kwam geen plof. Het zuur in het flesje in de loden horn was opgedroogd door de 26 jaren onderwater.
Jan P.
Heeft in 1978 het zware ongeluk gehad in Noorwegen.
Hierdoor moest hij zijn loopbaan beëindigen.
Werd door zijn K.M.-artsen G. Wilhelmy D. en Hein C. met 30 % gekort op zijn Overstepensioen!!!!!
Hoewel ze hem 240% van zijn laatste Overstepensioen hadden moeten geven.
Daarom werd zijn tweede leven over bijna 37 jaar één groot financieel fiasco.
Met een handvol miljoenen euro is zijn schade niet meer in te halen.
Zijn oud artsen hebben hem een beroerd leven bezorgd.
Hij heeft nu zoveel schulden opgebouwd, dat hij nu al zijn veel te laat herzien pensioen wil laten droppen overboord wanneer de minister van Defensie Hennis hem maar zijn gerechte Ereschulden van de Veteranenwet wil gunnen zodat hij nog levend zijn kist kan halen.
Gert H.
Jammer dat ik Klaas niet gezien heb in Den Haag.
Walther van A.
Het is goed om Klaas te zien lachen, die “ouwe baas” (met alle respect) krijgen ze er niet onder, maar dan, wat hadden ze verwacht???? Onze Klaas, en wij hij op zijn tieten heeft, om even een Torre uitdrukking te gebruilen, daar weten ze niet eens hoe ze moeten beginnen met ruiken, want dan moeten al die hufters nog 10 levens bijtekenen, en dan nog begrijpen ze het niet.
Klaas, QPO Generaal, want dat had jij moeten worden.
De “Gelukkige” Mirakelmarinier en Mythe van Onsterfelijkheid.
.
Alle gekheid rond zijn overlevingen op de aardbol op een skistokje gefixeerd boys, hadden ze de zwaargewonde Jol na Noorwegen nog een beter leven moeten gunnen met zijn maximale schadegevolgen. De generaal Romijn wist er van!
En zijn vroegere kroonprins nooit vanuit Noorwegen op “Dodentransport” naar Overveen mogen vervoeren.
Toen daar alles fout liep kon hij alleen nog maar een “garnaal” worden en aanspoelen op het Strand van Scheveningen.
Nu is na Veteranendag zijn derde leven aangebroken en mag hij zich als ware hij herboren in uniform gaan wentelen als het wentelteefje zijn hondje Binkie in de luwte van de Trouw en Verbondenheid van zijn oude maten die onze eerste MARSOF OPS Officier heeft mogen voorgaan en beschermen Qua Patet Orbis als soort eerste Special Forces Coach. Bij de laatste redding werd zijn tragisch lot bezegeld. Defensie wilde geen cent meer voor hem spenderen aan ( eer)herstel.
Maar hij liet zich niet kisten en kon alle aanslagen en ontberingen doorstaan.
Daar zou hij zeker tot zijn laatste snik en “Cri-de-Coeûr” trots op blijven.
Op zijn maten, die hem redden in de sneeuw en die hem zullen volgen tot aan het laatste gericht.
Maar de figuren, die onze eerste Libanonheld en Skistokoverlever zo diep bleven vernederen kunnen hun smile in het vervolg wel thuislaten vanwege de Combat Rule der Special Forces:
Shoot to kill when enemy in sight.
LikeLike
De Mythe van Mirakelmarinier Overste Jol ontrafeld en teruggebracht via het Dodentransport tot in de Hel van Overveen van waaruit geen redding mogelijk was.
Nu je het zegt, waarde Korpsmakkers,, schiet ik ook weer even zacht vol van die rampzalige winter, die eigenlijk was voorbestemd om mijn laatste winter te worden bij de I-AGGP in Trondheim.
Mijn ontslagbrief lag bij de Korpscommandant Romijn, want ik wilde na die Golan- en Libanonoorlogen eindelijk voor mijn zoontje Robbert gaan zorgen. En voor mijn moeder Jol, die voor ons moest zorgen na de dood van mijn dierbare echtegenote en mijn aan haar gedane eed dat ik voor ons enig kind zou zorgen ten koste van mijn loopbaan desnoods.
“Blijf thuis bij ons kind, lieve Klaas”.
Dat waren haar laatste woorden geweest.
Ik had meteen na de Bergtraining/ Pre-Norwaycyclus in Bickleigh Camp en Halton Camp in het Lake District en ook na de NATO Ex. Northern Wedding/ Black Bear de komende winterlocaties al met Robert Pasman moeten verkennen en moest meteen doorgaan naar Nordfjordeid vóór de eerste M.S.I.-cursus van nov/dec 1978.
Het was een druk 1978 geweest.
Eerst de Libanonoorlog in de winter en in afwachting van een lintje en mijn PTSS-Ereschulden daarna terug in NL meteen door met !-AGGP als Mountain Leader en C-OSTCIE moest ik de Berg- en Wintercyclus induiken na twee jaren Midden- Oosten.
Ik was nooit thuis geweest toen ik op die skibom liep.
Dat waren nog eens tijden, waarin de personeelszorg voor de weduwnaar Jol met kind met voeten werd getreden door mijn eigen generaal Romijn, die mij had verzekerd dat ik wanneer ik de ONE ACG in de UK/NL Amphibious Force zou trekken ik naar de Command & Staff College in San Diego zou mogen om generaal te worden na de Berg- en wintercyclus onder Coach Jol.
Dat stond ook op de ranglijst, die hij me voorspiegelde.
Maar die kwam er na het skiongeval heel anders uit te zien.
Maar na mijn overleving van de skistok van mijn gevallen makker G. de V. werd ik op 29 december 1978 op “Dodentransport” naar Overveen vervoerd door mijn beide kazerneartsen Gerard Wilhelmy D. en Donald B.
Ik heb daardoor een gigantische psychische klap gekregen omdat zelfs mijn Korpscommandant onze gentlemen-agreement had “vergeten” .
Daarna is mijn leven één groot rampschenario geweest! Ik kan dat nooit vergeten.
Zeven weken zonder eten en levend op astronautenvoeding.
Die zeer strenge winter lag ik in Overveen en werd daar op 27 februari 1979 van de stoma op mijn buik ontdaan. Die had ik overgehouden van de skistok door mijn lichaam op 14 december 1978.
De chirurg liet onder de olie alle goede voorzorgsmaatregelen achterwege en Klaasje was het Haasje.
Hij durfde ook niet meer aan mijn bed te komen, want ik was zo depressief geworden van de Platzbauch op 6 maart 1979 dat ik wel eens van depressiviteit naar het café op de hoek bij de slagbomen van de trein naar Zandvoort wilde lopen om mezelf helemaal vol te vreten en er een einde aan te maken toen ik weer elke dag een pond was afgevallen.
Van Michelinmannetje op 6 maart 1979 tot Magere Hein op Koninginnedag 30 april, echt waar!
Die Wiekmeijer was een ramp voor iedereen daar in Overveen gelegen, want hij heelde ons niet, maar verspilde ook mijn verdere leven met de beschadigingen van een skistok in mijn lichaam in totaal 300 % invaliditeitsschade.
Zijn assistent ltz 2 J.C. in opleiding Van Meurs was assistent bij de stoma-operatie en kwam nog afscheid nemen van mij, huilende.
Hij wilde liever kinderarts worden en verliet Wiekmeijer, die hem had geleerd alles fout te doen met mariniers en uitgerangeerd vlootpersoneel.
Hij dacht ook net als ik dat ik alsnog na tien uren leegbloeden in Noorwegen dood zou gaan in Overveen door een vergeten drain en foto’s van mijn gesloten buik.
Ik heb toen Dr. Kleinveld verzocht bijna dagelijks want zijn chef Wiekmeijer stonk de tent uit bij iedereen.
En iedereen wist ervan dat hij ook mij liet verkommeren aan de Vivonex.
Ook de diëtiste! Zij schreef me nog een lieve brief. Die zal ik de rechter tonen dit laatste jaar na Veteranendag!.
Maar niemand deed iets. Wiekmeijer had mij volkomen laten ontploffen, vandaar de terminologie van Platzbauch.
Latere Mr. Cees van der Lingen en dr. L.G. Koenen van de Hoofddirecteur Personeel Ben Völkers beweerden altijd bij de rechter, dat de Medische Missers van Wiekmeijer mijn schade nooit hadden kunnen vergroten omdat ze niet op conto van Wiekmeijer geschoven konden worden ook al was hun vriend Ben Whiskey aan Leverkanker bezweken.
Ze beweerden dat het een veel voorkomende “naadlekkage” was geweest! Heb je het ooit zo zout gegeten bij de S.M.D. der Kon. Marine in 55 jaren, Overste Jol sedert de H.B.S.?
In 1998 schreef Prof.Dr. P.B. Soeters te Maastricht, dat W. alles had fout gedaan wat daadwerkelijk mis was kunnen gaan met zovele inwendige infectiehaarden van anus tot buiten de linkerlong en dat hij bovendien het verkeerde dichtweefsel op de naad had gebruikt.
Ik hoest en poep nog steeds bloed mee na 36 jaar.
Oud generaal Anton Luijk heeft toen mijn leven gered in Overveen in april 1979.
Het was een zeer strenge winter en de treinen reden niet.
Ik werd zeer angstig voor mijn moeder en zoontje van zes net, want Wiekmeijer wilde me nog steeds niet naar Leiden sturen.
Dat staat ook in zijn pas in het jaar 2000 opgedoken brieven in het AZL-Archief Zeer Geheim. Dat is fijn!
Hij, Wilhelmy Damsté te Maarn en CMHO Piet Buur voorzagen grote imagoschade en daarvoor moest ik sterven.
Ik heb maandenlang in het sterfkamertje bij het mortuarium gelegen.
Dat is zeer louterend.
Toch heb ik de Koning netjes militairement gegroet op Veteranendag. En Minister Hennis een vette knipoog gegeven. Ik ga haar weer ontmoeten en niet meer op een tochthoekje bij het crematorium in Nordhorn.
Daar ben ik republikein geworden en heb nooit meer het Wilhelmus meegezongen.
Ik was de kroonprins van Luijk en Lamers geweest en Anton zette zijn vriend Prof.dr. Maarten Vink van de MARBRIG op mijn lijdensweg.
Anton, Adriaan en Maarten daar ergens boven, bedankt dat ik nog mag leven.
Want Defensie heeft alles getracht om mij aan lager wal te slepen.
Maar dat gaat ze niet lukken, want ik heb de hoogste baas aan mijn zijde.
LikeLike
Eerherstel Overste Jol wordt nu na Veteranendag onafwendbaar, veteranen en mariniers.
Ongelooflijk, nietwaar boys, dat ik dat nog allemaal mag meemaken?
Hebben jullie de mooie foto’s gezien van ons militair saluut aan de Koning vanuit de stafcar van de kapitein Rob van Dongen?
Jammer dat mijn Bon Ton onze Kolonel Koreastrijder Van Meurs, vader van de assistent dr. Van Meurs van mijn Horrordokter Wiekmeijer van Overveen bij de Vergeten Drain een beetje in de weg zat, nietwaar.
Van Meurs is toen gillend de marine uitgerend om kinderarts te worden in het Rode Kruis Kinderziekenhuis te Den Haag.
Hij begeleid daar ook mijn kleinzoon Jimmy Robbert Klaas Jol, mooi hè?
Nu het eerherstel nog vwb de Ereschulden van de VETTE WET voor mijn Nobelprijs voor de Vrede uit de Libanonoorlog waar ik met een klein PTSS-je van 90 % aan de dood ben ontsnapt bij een handvol zware incidenten.
Het wachten op mijn Kruis van Noorwegen, het Haakon between the Billen Cross wordt dan ook niet meer weggewerkt if you were surprised once more.
So happy days are here again.
Met de groeten aan de heren Van Meurs.
Wie heeft hier anders de hand in gehad dan de Opperbevelhebber na Noorwegen met een overlevingskans van één op één miljoen?
Dieu soit loué.
LikeLike
Zonder mijn trouwe maten had ik het nooit gered om deze laatste Veteranendag 2015 nog te mogen beleven.
Moge hopen op wat meer goede financiële en sociaal-medische nazorg van onze werkgever vanaf deze memorabele en zeer plezierig verlopen Veteranendag 2015 tussen de maten in casu ,mijn eerste mooie dag ooit sedert de Libanonoorlog in 1976 op O.P. Khiam met wat winderige naweeën, boys!
Om ook die tragische dag in Noorwegen van mijn noodlottig skiongeval te kunnen vergeten waarop ik onherstelbaar gewond ben geraakt.
Ik heb jarenlang betreurd, dat ik daar in Zuid-Libanon die hanvol gevaarlijke incidenten had overleefd.
Maar nu na Veteranendag en de mooie koppen van zovele oude maten hebben mij weer moed verschaft om nog even door te gaan met de pijnkillers, die ik dagelijks moet slikken.
Maar alle zorgen om dat stokkie in mijn gat, beste makkers en ook beide generaals van hernieuwde allure, mijne heren, ik heb waarschijnlijk ook met deze laatste mooie revivaldag achter de kiezen minder moeite meer dan vroeger om mijn noodlot te accepteren wanneer ik de spiegel en al die mooie foto’s moet geloven om eindelijk te mogen hopen, dat mijn derde leven nu in wat rustiger vaarwater is gekomen.
Zonder jullie was ik in Noorwegen toch al naar huis gegaan.
LikeLike
Het laatste gedicht van Overste Jol.
Trek het je niet aan, Frank, je zat toch lekker op mijn skistokgat.
Kwam lekker bovendrijven.
Terwijl je je oude Mountain Leader liet verzuipen, old boy.
Mijn offers waren vergeefs.
Maar ik moest voor mijn zoon zorgen.
Daarom ben ik gebleven!
“Doe me nu een lol en laat me rustig sterven.
Heren van de Staat.
Voor zo’n land wilde ik nooit leven.
Wel voor mijn eigen mariniers.
Maar niet meer voor mijn vroegere superieuren.
De huidige generaals zijn wel uit het goede hout gesneden.
Maar in mijn veertig oorlogsjaren niet”!
Toen hij door een skistok van een marinier getroffen in één zijner gaten.
Langzaam leegbloedend in wanhoop in de sneeuw ineen moest zijgen.
Maar toch gered werd door zijn altijd weer hondstrouwe maten.
Wist hij eigenlijk al bij voorbaat al dat hij nooit zijn eerherstel zou krijgen.
Moest de “Vader der Mariniers” zijn grootste offer brengen.
Zou zijn Toekomst in zijn eigen bloed verzengen.
Op Veteranendag 2015 greep de Skistokoverlever Klaas Jol alias Overste Sateh Houtebek weer naast zijn Ereschulden en prijzen!
Nederland mocht de eerste Libanonheld en Mirakelmarinier niet toejuichen op het Binnenhof en in de Ridderzaal van de Directeur der Veteranen.
Hoe kan zo’n pennenlikker dat in vredesnaam bepalen terwijl hij zelf nooit een schrammetje heeft opgelopen achter zijn bureau.
“Ga je even lekker schamen, kerel voor zo’n gemiste kans om de meest allround oorlogsveteraan en dienstongevallen overlever uit de doofpot te redden na 37 jaren van staatsterreur”!
Zelfs een Insigne van de Nobelprijs voor de Vrede was de eerste PTSS-Libanonveteraan Mirakelmarinier Klaas Jol uit Scheveningen niet gegund temidden van de 20 dienstplichtige maten met herbelevingen vanaf hun prille jeugd in Zuid-Libanon!.
Omdat de directeur Veteraneninstituut Kapitein ter zee der Administratie Frank M. dat blijkbaar niet nodig vond.
En zijn rechterhand in de organisatie van Veteranendag beval de naam Jol door te strepen!
Zijn vroegere “baas” zou alleen maar “licht” beschadigd zijn op uitzending in Noorwegen op 14 december 1978 en de rest van zijn tweede leven na zijn 36-ste hebben lopen simuleren.
Het Veteraneninstituut heeft nooit één cent begrip en respect over gehad voor hun enige Mirakelmarinier!
Zag U ze gaan op Veteranendag?
Er liepen praktisch alleen maar mariniers mee voor de hele marine.
En de directeur zat achterop een motor.
Want in dienst kon hij al bijna niet lopen en alleen een pen vasthouden.
Gelukkig heeft hij nu zijn taak erop zitten.
Overste Jol niet laten ontsnappen uit de doofpot van de Sociaal-Medische Dienst van de Koninklijke Marine.
Daarom mag hij nu afgelost worden door nog een kleinere marineman van Duitschen Bloedt van het “Rijken Zorginstituut Nederland”.
LikeLike
De Mirakelmarinier Overste Klaas Jol had nog steeds op D.V. Veteranendag 2015 zijn leven, gezondheid, carrière en militair verleden over 55 jaren veil voor zijn Mariniers om zijn zoon geen schulden achter te laten.
De staat had hem alles ontnomen..
De offers, die de Mirakelmarinier moest brengen voor zijn Korps Mariniers waren na veertig jaren van pijn en verdriet niet meer te tellen.
Maar Klaas Jol liet nooit de moed zakken om waardig de finale te halen.
Hier staat hij dan in zijn oude uiform van voor de dood van zijn vrouw meer dan veertig jaar geleden.
Overste Klaas Jol brengt op Veteranendag 2015 bij het defilé de militaire groet aan de Koning.
Het levert het bewijs, dat de Mirakelmarinier bijna onsterfelijk is.
Klaas Jol rijst nu na 37 jaren weer als herboren uit de ruïnes van zijn leven na Goede Vrijdag 1975 op en vraagt de Koning meteen hem en het Korps Mariniers recht te doen!
Dat zijn Rechten op Leven en zijn Mensenrechten in al die jaren door zijn “bepaalde” onderdanen danig werden geschonden.
Er stonden er nog tussen, die van zijn offers wisten.
Te veel om op te noemen.
Daarom gaf hij de minister van Defensie Jeanine nog een vette glimlach met een knipoog.
Dat is ook de Koning niet ontgaan.
De Overste Sateh heeft het goed gedaan.
Vanaf het sterbed van zijn dierbare echtgenote,waarop zij hem smeekte goed te zorgen voor haar kind “whatever the cost might be” tot en met dit laatste militaire saluut aan de Koning en zijn Vaderland.
Zijn eed aan het Vaandel van het Korps Mariniers bij de benoeming tot Tweede Luitenant der Mariniers van de Koningin Juliana te Porte Ercole in Italië op 1 augustus 1963 sloot daar goed bij aan.
Luitenant-kolonel der Mariniers Klaas Jol heeft het goed gedaan door te blijven vechten voor zijn leven en dat van zijn zoon en kleinzoon.
Hij had zijn stervende vrouw gezworen om haar kind niet met grote schulden achter te laten ook al zou hij er zelf geestelijk aan onder door gaan.
Om tegen zijn eigen Volk en Vaderland te moeten vechten voor wat smartengelden.
Maar het stond in de sterren geschreven.
De honderden incidenten in de chaos van zijn bestaan rond de oorlogen in het Midden-Oosten, de skistok van 14 december 1978 door zijn lichaam gespietst, want daar hield hij onbeschrijflijke onherstelbare schade aan over.
Maar het Dodentransport naar Overveen op 29 december 1978 om door een chirurg met boze opzet bijna naar de beerput van de Sociaal-Medische Dienst der Koninklijke Marine te worden verwezen, ja dat ging zijn verstand en karakter te boven.
En om dan ook nog door zijn eigen generaal en artsen in de doofpot van Defensie te worden gedumpt, ja, dat zou hij nimmer accepteren.
Dus vocht hij na het Dodentransport van zijn Inspecteur W. Damsté naar de neurotische chirurg in Overveen dapper door omdat hij niet bedolven wilde worden en kreperen onder de schulden en waan der dagen in Nederland en de Heren van Heerlen van de Belastingdienst.
Onwaardig om over zijn dode lichaam te floreren.
Daarom zou hij na een lange en bittere oorlog met Defensie als Zorginstituut maar falende volledig door de Koning waardig besloten vanwege zijn daden “Far beyond the call of Duty” van 1976 – 1978 als Golan – en Libanonveteraan en met name door het hijsen van de Blauwe Vlag met wereldbol der Verenigde Naties op O.P. Khiam terwijl de kogels hem om de oren floten nog het insigne van de Nobelprijs voor de Vrede krijgen opgespeld.
Want daarmede zou zijn lot bezegeld worden.
Waarvoor de Mirakelmarinier op D.V. Veteranendag 2015 zijn leven, gezondheid, carrière en toekomst had ingezet over 55 jaren.
Hij deed het met volledige overgave voor zijn zoon en dure eed.
LikeLike
Veteranendag 2015 was voor de Mirakelmarinier weer als vanouds.
Coming back Home again.
Geldt voor de Libanonveteraan en Skistokdrager Klaas Jol op Scheveningen.
Maar ook voor de Koning, generaal, veteraan, minister, allemaal.
Ik had mijn maten generaals geworden over my dead body.
Van 37 jaren her weer graag gezien op Veteranendag.
Zij, die ik voor moest gaan in de bergen als hun eerste Mountain Leader.
Als hun eerste Navy SEAL onderwater.
Als hun eerste parakikkercommando leader bij het Korps Mariniers nieuwe stijl.
In het prille begin van een nieuw tijdperk.
Van nieuwe dynamiek bij de opbouw van het Nieuwe Korps der Zeesoldaten.
Van Nederland en Qua Patet Orbis uitgezonden naar alle windstreken.
Op uitzending als Special Forces in grote getale op de Zeven Wereldzeeën.
Bruisend van hoedanigheden en van alle markten thuis.
Maar zij bleven thuis en zagen hun voorman wel voorop staan bij het defilé..
Zittend in de tweede wagen met oude oorlogshelden bijna 100 jaar.
En zo voelde het ook aan.
Op mijn 73-ste levensjaar.
Vergeten en versleten was ik toen ik in de stafcar werd gehesen.
En steeds meer voldaan en monter mijn oude droevige ogen liet rond waren.
Over al die duizenden veteranen en het oude leergoed aan hun zijden.
Maar ook de jonge mariniers en andere militairen van Nederland.
Gestoken in de oude pakken, maar ook die fraaie nieuwe militaire kledij.
Terwijl ik alleen maar die oude dungarees, leggings en fieldshoes had meegemaakt.
Met de oude bepakking en M-1 Garand en Fal en Falo uit vervlogen tijden.
Een tijd om nu maar gauw te vergeten.
Net als al mijn maten van het K.I.M. te Den Helder.
Die er niet meer waren,
Maar de nieuwe generaals waren er wel.
En ik heb ze de hand gedrukt.
Zij kenden mij nog goed uit de verhalen.
En dat gaf toch weer moed.
Om de intocht door mijn geboortestad Den Haag.
Tussen al die duizenden klappende mensen.
Met daartussen vele oude bekende gezichten.
Zonnig, fier en blij en trots op onze Veteranen maar ook de jonkies.
Die het straks weer moeten doen.
Overal waar het gevaar zal loeren.
Zodat het Vaderland weer rustig mag blijven.
Tot in lengte van jaren.
We mogen daarbij onze uitmuntende generaals, die ik de hand mocht drukken.
Feliciteren met zulke geweldige kerels, die er weer waren.
Springend als altijd in de bres.
Om geen gaten te laten vallen.
Want zij, Tom MIddendorp, Rob Verkerk en Richard Oppelaar.
Moeten de weg banen naar de toekomst.
Zodat ook zij eens veilig thuis mogen komen.
En niet op Dodentransport hoeven te worden gesteld.
Omdat er geen geld meer is.
Net als mij ooit lang geleden overkwam.
Terwijl ik vanuit Noorwegen zo graag naar huis wilde gaan.
Maar God bleef mij genadig.
En toen ik eerst mijn burgervader en de Koning groette.
De premier en de minister van Defensie.
Diep in de ogen keek.
Moest ik haar wel een knipoog geven.
Want we zien ook wel, dat zij haar stinkende best doet.
Het Rijk in al zijn onwaarachtigheden te volgen.
De zorgen van gisteren.
Zijn nu eenmaal niet de worries van morgen.
We mogen haar dus best als zeesoldaten.
Op het land een steuntje in de rug geven.
Gaf ik haar mijn mooiste glimlach.
En een veelbelovende knipoog.
Ze lachte terug met een blik van herkenning.
Jezus, die vent weer met die broeirige ogen!
Maar nu in uniform van een echte marinier.
Als herboren maar nu niet meer met zijn skistok tussen de oren.
Hij zal toch geen afspraakje willen om mij te bekoren?
Of mij te spreken willen?
Over de Veteranenwet van voorganger Hillen?
Eens luisteren wat de Koning zegt?
Gelukkig denkt hij ook aan huis.
En waar zou de premier aan denken?
Er werd een trouwe makker omgebracht?
In de sneeuw heel lang geleden?
Ach, laat toch gaan?
Morgen schijnt ook de zon wel weer!
LikeLike
Allesoverlever van de Libanonoorlog en het skiongeval van Noorwegen
Mirakelmarinier Overste Jol stond er weer fier overeind op Veteranendag
2015 en groette fier de Koning en het Vaderland in Den Haag. Hij heeft zijn
duurste eed volbracht!
1 bericht
Klaas Jol 29 juni 2015 08:23
Aan: Klaas Jol
Skistokoverlever van Noorwegen op 14 december 1978 op een haar na de Mirakelmarinier Overste Jol stond
er weer fier overeind op Veteranendag 2015 op het Defilé en groette zijn burgemeester op de Plaats en zijn
Koning op het podium, met zijn trouwe sergeant Jan Scholing naast zich in de oude Stafcar van Rob van
Dongen.
Overste Jol heeft zijn Mission impossible volbracht.
Hij had het begin van de Libanonoorlog overleefd in 1978 toen hij daar op O.P. Khiam de Vredesvlag weer
moest hijsen, die was weggeschoten.
Met een ernstig PTSS moest hij verder omhoog in het Korps Mariniers op de ladder.
Hij had als Mountain Leader een skistok van een korpsmakker overleefd in Noorwegen op 14 december 1978.
Maar hield daar zware wonden aan over die werden vergeten door zijn artsen van de K.M.
Zij brachten de zwaar beschadigde Hoofdcoach van het Korps Special Forces niet naar huis, maar naar het
Marine Hospitaal Overveen op 29 december 1978.
Hij is nooit meer thuis gekomen.
Maar nu weer 36 jaren later was Overste Sateh weer terug in Den Haag bij zijn duizenden korpsmakkers.
Zij waren hun oude Combat Coach niet vergeten zoals al zijn generaals en ministers van Defensie daarna.
Zij hebben hun Mirakelmarinier weer in de armen gesloten.
De huidige Korpscommandant Richard Oppelaar had hem weer in uniform laten steken.
De tijd stond even stil.
Tegen de Commandant der Zeestrijdkrachten de Luitenantgeneraal Rob Verkerk zei Klaas Jol nog dat hij van
God moest blijven leven tot zijn taak was volbracht.
Dat hij zijn Korps Mariniers altijd trouw was gebleven, maar die ochtend weer de Nobelprijs voor de Vrede was misgelopen omdat hij weer werd “vergeten” door het Veteraneninstituut en het Veteranenplatform.
Want zij leven dankzij de gratie van de Minister van Defensie.
Klaas Jol toonde het Volk en Vaderland, dat hij schier onverwoestbaar is gebleven.
Hij zwaaide hen toe met zijn oude Mountain Leader stok sedert 1971 en keek weer gelukkig als een echte Special Forces oprichter betaamt zo vlak bij Johan de Witt.
De marinier met 300 procent dienstinvaliditeiten beladen had de hel van Overveen van Dokter Wiekmeijer overleefd.
Dat zou anders toch niemand geloven!
Daarom moest hij na de beschietingen boven O.P. Khiam 1(3)665 dagen en nachten van herbelevingen overleven en zijn pijn en tranen blijven verdringen!
Maar nu lachtte hij weer en liet het donderend applaus van de mensen langs de route door zijn geboortestad in de oorlog op zijn moede hoofd nederdalen.
Naast hem stond zijn beste vriend nog steeds van de Parate Gevechtseenheid in Noorwegen, die hem altijd trouw was gebleven.
Maar dat was dan ook een echte domineeszoon uit Zeeland, Sergeant der mariniers Jan Scholing, de held, die altijd zijn oude commandant bleef beschermen.
Waar al zijn oude officiersmaten hun oude Special Forces voorman waren vergeten.
Van zijn jaargenoot tot Chef Defensiestaf geworden toe en zelfs zijn rechterhand toe, die hij nog op Skye onder barre omstandigheden neergesabeld in de sneeuw door ontberingen in 1973 uit de sneeuw had gegraven om hem te reanimeren met zijn toen nog zo sterke blote handen.
Maar met een lange holle skistok in zijn lichaam was Jol verloren!
Bij de Plaats aangekomen in het oude voertuig van chauffeur kapitein Rob van Dongen stond hij moeizaam op samen met de oorlogshelden van over de 90 jaren doof en bijna blind en groette hij eerst zijn Korpscommandant en daarna zijn burgemeester en de Ridders Tuinman, Kroon en de Veteranengeneraal Ted Meines terwijl zijn trouwe makker hem steunde in de rug, anders was hij weer uit de boot gevallen.
En stonden zij kaarsrecht en fier rechtop om de Koning der Nederlanden op het podium het militair saluut te brengen.
Daarna met een volle lach op de lippen groette Overste Jol op herhaling in zijn mooie uniform als meest allround Special Forces Marinier / Commando uit de zeventiger jaren tot aan zijn noodlottig skiongeval maar nog steeds en vraag niet hoe met grote ontberingen levende Libanon en skistokoverlever de Koning van Oranje en de premier.
Daarna met een vette knipoog keek hij zijn mooie minister van Defensie diep in de ogen om haar eindelijk eens te verleiden door de al meer dan 37 jaren “in gebreke stelling ” van zijn PTSS van de oorlog en zijn incidenten op uitzending en Overveen en al die jaren daarna uit de Doofpot te halen.
Maar dat groot verdriet vergat Klaas Jol, oudere broer der Voetbaljollen maar even en dacht:
“Zo Waarlijk heb ik met Gods hulp mijn eed gestand gedaan om voor mijn mariniers en mijn kind en kleinzoon te blijven leven en zorgen tot mijn laatste snik”.
Zij moesten mij redden uit de sneeuw en ik heb ze nooit oprecht kunnen bedanken uit de grond van mijn hart.
Ik verzocht ze mij onder de sneeuw te begraven!
Dan zou de dood sneller komen.
Maar voor Veteranendag 2015 moest ik blijkbaar blijven leven.
Nu mag ik eindelijk naar huis.
Maar ik wil mijn zoon en kleine Jimmy Robbert Klaas niet alleen maar schulden achter laten.
Zij kwamen mij opzoeken en veilig bij opa in de grote marinetent viel hij veilig in slaap, mooi hè?
LikeLike
Lkol mariniers b.d. én slachtoffer Klaas Jol
Vanmiddag was in het Radio1-programma Dit is de dag één van de onderwerpen ‘Hoe zorgt Defensie voor haar invaliden?’ Hierin een interview met Klaas Jol, de oud-marinier wiens lichaam bij een skiongeval op 14 december 1978 tijdens een oefening in Noorwegen werd doorboord door de skistok van een gevallen voorganger.
In het radioprogramma een interview met Jol en een reactie van Wim van den Burg, voorzitter van de Algemene Federatie van Militair Personeel (AFMP) – tegen de achtergrond van de in december vorig jaar aangenomen Veteranenwet.
Klaas Jol, die de training leidde, was na het ongeval ten dode opgeschreven. Hart en lever van de 36-jarige majoor zijn geraakt; darmen, prostaat en linkerlong ernstig beschadigd. Ternauwernood overleeft hij, maar nooit is hij meer de oude geworden en niet in staat zijn carrière voort te zetten.
Na een eerste ingreep in Noorwegen faalt de chirurgie in het Marine Hospitaal Overveen (MOH) en zijn “alle regels van zorgvuldigheid volledig uit het oog verloren”, aldus Jol in ‘Dit is de dag’. In zijn buik ontstaat een enorm abces; zijn buik raakt geïnfecteerd.
Na gedeeltelijk herstel heeft Jol nog vijf jaar met veel pijn op kantoor gewerkt. Op 1 oktober 1982 werd hij bevorderd tot luitenant-kolonel der mariniers, op 24 oktober – na 23 jaar dienst bij het Korps Mariniers – stortte hij in.
Nu voert Jol al ruim dertig jaar procedures met Defensie over de hoogte van zijn invaliditeitsuitkering. Jol bestrijdt dat hem genoegdoening is gegeven voor de geleden schade en verwacht door Defensie royaal te worden behandeld op grond van zijn staat van dienst. Dat valt hem vies tegen.
Van den Burg vindt het feit dat Jol in 1978 niet meteen medisch werd afgekeurd “hopeloos geknoei”. De marinier had beter niet nog vijf jaar doorgewerkt. De vakbondsbestuurder stelde in de uitzending dat militairen die een ongeluk krijgen tijdens het werk beter moeten worden geholpen.
Ook zei hij blij te zijn met de verbeteringen die de nieuwe Veteranenwet biedt. Hij is echter nog niet tevreden en blijft daarom in onderhandeling. Volgens hem kijkt Defensie nog te weinig naar psychische schade en naar carrièreschade die militairen oplopen als zij gewond raken.
“Defensie heeft de menselijke kant van de zaak uit het oog verloren en had na dit dienstongeval een passende vergoeding moeten geven. Het past een werkgever niet daar dertig jaar over te procederen”, aldus de AFMP-voorman.
Dienstslachtoffer Klaas Jol is nog steeds, tot op heden tevergeefs, aan het procederen. In een onafhankelijk medisch advies kreeg hij in 1997 te horen dat hij in het MHO “totaal al 285%” invalide was geworden, overeenkomstig de WPC-schaal die bij Defensieslachtoffers gebruikelijk is.
Als gevolg van het opgelopen skitrauma en de tekortschietende medische behandeling heeft de oud-marinier ook ernstige PTSS opgelopen. “Zijn leven is totaal verruïneerd”, aldus Van den Burg. Het beste zou zijn om Jol, “een buitengewoon succesvol en getalenteerd militair”, ogenblikkelijk eerherstel te geven. Bij een dienstongeval hoort een passende schadeloosstelling, de menselijke kant van het verhaal is verloren geraakt.
De radioreportage van Hans Lambrechts en Gerry Bos duurde 16’08”.
LikeLike
Ga nu maar heen, lieve schat; ik kom wat later naar huis.
Het laatste gedicht van Overste Jol, de eerste Special Forces Navy SEAL en Mountain Leader van de Staat der Nederlanden.
Wijzend op zijn borst boven de Grootmedailles en zijn schouder waar zijn insignes zullen tonen dat hij de eerste was, ver voor Marco Kroon en Gijs Tuinman !
Om zijn mariniers voor te gaan.
Zijn Special Forces te beschermen om te blijven leven.
Zoals hij al meer dan veertig jaar.
Na de treagische dood van zijn dierbare echtgenote.
Moeder van zijn kind.
“Ga nu maar naar huis, lieve schat”
Ik kom wat later.
Moet eerst nog mijn mariniers een tijdje blijven beschermen.
En voor ons kind zorgen, lieve schat”.
Ik kom wat later naar huis.
Overste Sateh zal er nog één keer staan.
Pontificaal op Veteranendag vandaag.
Op een voertuig langs de mensen gaan.
En alleen de Koning groeten.
Voor wat de staat hem heeft misdaan.
De aan flarden geschoten UNO-vlag “vergeten”.
Die hij weer moest hijsen om hun levens te redden.
In de antennemast boven het aan puin geschoten.
Bergdorpje Tell Khiam in de Bekaa Vallei.
Met gevaar voor eigen leven.
Dat zal hij nooit vergeten.
Hij mocht er niet bij zijn.
Vandaag in de Ridderzaal als eerste Libanonheld.
Omdat zijn PTSS is gaan stinken.
Uit al zijn poriën en gaten.
Van al zijn wonden overal toonbaar op zijn lichaam.
Een granaatscherf in zijn hoofd.
Een skistok gedrenkt in bloed.
Heel Nederland zijn Mountain Leader staf tonen.
Waarmee hij zijn mariniers vóór ging.
Op de Noordflank van de NAVO.
Wijzen op zijn medailles van herbelevingen.
Van de Golan en van de Libanon.
Uit jaren lang vergeten.
Maar hij mocht er weer niet bij staan.
Tussen de Libanongangers vandaag.
Omdat het Rijk zijn wonden was vergeten.
Zijn grote trots.
Om zijn dienstplicht te vervullen.
Aan zijn Vaderland.
Bij het Korps Mariniers.
Over vijfenvijftig jaren.
Van pijn, verdriet en eenzaamheid.
Met de Trident van de US Navy SEALs.
Van het 300 jarig bestaan.
Trots op de borst.
Wil de schrijver dezes.
Hierna snel naar huis!
Zijn Vaderland vergeten.
LikeLike
Uit: Eerlijk zullen we alles delen. Door Klaas Jol. Suikergoed en marsepein, leed en verdriet.
Want The Dutch Marines are coming!
Nou, berg je dan maar!
In 1965 was de schrijver de eerste allround marinier als Tweede Luitenant for Heaven’ sake!
We mogen onze Korpsmakkers van de Dutch Marines Rowing Challenge niet vergeten toe te juichen omdat zij de woeste baren weer opgaan tussen 5 en 12 september en eerst van Rotterdam naar Vlissingen, geboorteplaats van onze oprichter en eerste Marinier Michiel A. die dan ook B. gaan zeggen door de ruggen even te strekken door in de riemen te gaan hangen tot aan de landingsplaatsen in London, in totaal zo’n 350 kilometer.
Dat is al een hele ruk per jaar sedert 10 december 1665.
Daar doe ik nu een heel jaar over.
We mogen hen hierbij alle krachten toewensen, want dit zal een prestatie van groot formaat op sportief gebied worden, die in onze Korpsgeschiedenis geen weerga zal kennen!
Het zal mij niets verbazen wanneer er een luxe veerboot wordt gecharterd voor de zorgzame dames der roeiers om ze ‘s-avonds via de hand een nachtzoen toe te blazen vanachter de open patrijspoorten in de comfortabele verwarmde hutten.
Dit is toch wel heel uniek om onze korpsgeesten weer eens aan te wakkeren om een schier onmogelijke prestatie te volbrengen voor de derde keer om Engeland stormenderhand te nemen.
Eerst Willem de Veroveraar geen familie maar William the Conqueror familie van de huidige Windsors vanuit Frankrijk in was het 1066, boys?
Toen Het Korps der Zeemacht in 1667 wat nooit meer een andere macht op aarde zal en zou lukken, namelijk landen op Britse bodem om Fort Sheerness richting Londen te veroveren en hun vloot te vernietigen. En hun Vlaggennschip mee te voeren!Londen liep in paniek gebracht helemaal leeg! The Dutch are coming!
Dat is de Kriegsmarine na de “Battle for Britain” in 1939 met hun holle frasen uit “Wir fahren gegen England” ook niet gelukt en die verloren luchtoorlog deden alle pogingen van onze oosterburen verzanden.
Wanneer de agressor of verdedigingsmacht geen luchtoverwicht bezit dan kun je de rest ook wel vergeten.
Er moet dus een heicopter mee aan boord om zelfs lichte flauwgevallenen even af te lossen als ze uitgedroogd raken. Geen zout water drinken, boys, ook niet stiekem? En laat je urine maar even in de lege waterbottels lopen, niet binnen de spuigaten please, want dat gaat je neusvleugels flink verzuren op de hopelijk kalme zee in september. Dat hoef je in November bij de Herfststormen ook niet te proberen. Je wordt er lichtelijk zeeziek van, old boy!
Dit wordt een operatie zonder weerga en we duimen voor jullie achter de leptop op het land en aan boord van de meezeilers.
Dit is potjandrie toch heel wat anders dan wat mijn tijdgenoten uithaalden lepeltje voor lepeltje in de Koningsloep zo’n 54 jaar geleden op het IJ.
Ik was daar niet bij.
Dat waren de zeebonken aangevuld met de korporaal- adelborsten voor de mariniers Jan Verkuijl ( R.I.P.) en Mike van Erkel, zoon van een admiraal.
Ze hebben beiden in Roosendaal hun einde gevonden.
Jan bleek zware hartklachten te bezitten in ik meen 1965 of 1966 en werd na afkeuring Maritiem archeoloog en moest helaas niet heel lang daarna aan het hart bezwijken. Ave aan zijn lieve echtgenote in Den Helder. Jan Verkuijl was de beste van zijn jaar. Dus je ziet meer, boys! Ik ben er nog met mijn “Sapperlotig hart”.
Mike van Erkel zat met mij en de commando-opleiding aan de vijfsprong op de Postbaan vlak bij mijn “Landgoedje”op de Rucphense heide met de LZ van de para’s, ik sprong daar ook wel eens af in de winter van 1964. We werden als eige officieren van het kader weer extra gesloopt en op patrouille gestuurd. Een jeep reed rond om ons te grijpen en terug te brengen naar het beginpunt. We schoten aardig op en er kwam een Nekaf aan rijden met sgt. Ronhaar erin met grote lichten! Die vent moest je ontwijken!Dus doken we in de struiken. Mike riep: “Au, ik hang in het prikkeldraad”. Zijn ene oog was doorboord en hij werd afgevoerd. Ik heb hem nooit meer gezien. Bij de zoon van de admiraal Van Arkel, marine-attaché in Parijs werd er wel een Proces-verbaal van Verwonding opgemaakt. Ik was getuige. Daarom heeft hij nog steeds een mooi “invaliditeitspensioen” gekregen met zijn vijfjarig dienstverband.
Mike slaagde na drie jaar net niet met 1/10 e punt voor zijn officiersexamen in 1962 en kwam in mijn jaar terecht en beëdigd , kijk maar op de foto. In 1964 werd zijn oog doorboord en werd hij netjes afgekeurd.Ik heb hem nooit meer gezien noch horen klagen. Zijn oog werd netjes op academisch niveu gerepareerd in Leiden vlak bij huis en Mike was weer zo goed als nieuw herboren en kreeg een topbaan.
Zie dit niet als naijver, please, boys, maar meer als roeien aan tafel tegen de klippen op.
Ik hield er hoewel ik fysiek de pondjes er niet meer af kon lopen een chronische eetverslaving aan over!
Mijn artsen vroegen nooit “Heb je nog meer klachten behalve je eeuwige gezeik over die skistok in je tandeloze mondje, Overste Sateh?
Neen, zo’n dertig puntjes? O. laat dan maar zitten!
Alleen mijn laatste shrink, Walburgh Schmidt van Bronovo vroeg mij in 2007 vlak voor ik naar Duitsland moest vluchten. Waar dacht U aan toen U in Overveen na de tien uren in de sneeuw weer tien weken voor dood kwam te liggen nadat die nare chirurg de drain had vergeten, meneer Jol?
“Welnu, beste psychiater, ik mag het nu wel eerlijk opbiechten.
Hoe lang moet het nog duren voordat de strop van mijn artsen Gerard W.D. en Hein Cats van mijn nek wordt afgelegd en om hun dunne nekken wordt geplaatst om die schoften op te hangen! Ik had toch een beter lot verdiend na mijn laatste redding, old boy”?
LikeLike
De missers zijn niet meer aan te slepen nu mijn Nobelprijs voor de Vrede ook op de lange baan werd geschoven!
Mag het nog even zo zonder geraamte voordat de zwaar behangen geüniformeerde in katzwijn valt van verdriet om zijn verloren loopbaan bij zijn ook bijna bevroren boys in de sneeuw?
En van walging van zichzelf dat hij op deze laatste rustdag voor morgen de Veteranendag 2015 een aanvang neemt ermee genoegen moest nemen dat hij weer niet hierin getooid als soort oprichter van de Houten Klazen op de Noordflank van de NAVO geridderd zou worden met het insigne van de Nobelprijs voor de Vrede als eerste ongewapende UNO-waarnemer in de Libanonoorlog,
Terwijl hem dit al ruim tevoren was beloofd door de Directeur Decoraties van Defensie?
Wat een Bloody Misser van het Veteraneninstituut om vrede te sluiten met hun meest zware letterlijk gekruisigde PTSS- Oorlogsveteraan met ook de grootste mond omdat men ook zijn ongelooflijke medische klachten niet wilden verzilveren met de Ereschulden van de Veteranenwet!
Die nota bene via hun letselschade-advocaat mr. Henk van der Meijden door mijn skiongeval op 14 december 1978 tot stand is gekomen?
Omdat ik de termijn van Verjaring van 25 jaar heb doorbroken met een document van de Stasdef Cees van der Knaap in 2003!
Dat ik het bewijs nog kon leveren, dat er misstanden waren gerezen door doofpotbeleid van mijn PTSS van Zuid-Libanon.
B) Mijn 100 procent Skistokinvaliditeit sedert het skiongeval in Noorwegen.
C) Dat de chirurg door onzorgvuldig handelen mijn schade nog minmaal heeft verdubbeld tot 300 % dienstinvaliditei.
D) Dat ik het wel af moest leggen tegen de uitermate geslepen figuren bij Defensie, die mijn toekomst als 50 % PTSS-Veteraan en 100% Skistokveteraan en 100% Wiekmeijerveteraan en de enorme oplopende schade als beroepsmisdadiger over veertig jaren nooit wilde accepteren met mijn altijd fideel gebleven marinierskarakter!
Want ik voelde altijd wel, dat ik alleen al aan therapieën en ziektekosten dagelijks een flink dagloontje te vorderen had van mijn Korpscommandant, die alle documenten in zijn graf heeft meegenomen!
Behalve de honderden, die ik zelf nog bovenwater heb weten te brengen met de enige Mensch op aarde, die mij kon redden van de dood.
En wie dat is mogen de Heren en dame op het Nationaal podium op Veteranendag nog veertig jaren maal 365 keren raden?
Ik heb er dus grondig spijt van dat ik na de dood van mijn dierbare echtgenote op Goede Vrijdag 1975 niet meteen dit uniform met mijn sabel in de wilgen heb gehangen omdat ik zo’n hondstrouwe officier der mariniers was gebleven!
Natuurlijk had ik ook meteen na O.P. Khiam in puin geschoten terwijl mij de Israelische kogels en die der vluchtende Palestijnen me rond de oren floten de pijp aan mijn vader Maarten moeten geven.
Dan was ik als een held gestorven en niet als een oude grijze Sinterklaas of Father Christmas, die al veertig jaar kijkt als een boer met kiespijn naar zijn Zwarte Pieten!
Ik had ook meteen na Noorwegen als de superoverlever Mirakelmajoor Sateh er de brui aan moeten geven om te voorkomen dat ik nog eens 37 jaren van mijn tweede door God geschonken leven zwaar verminkt door het leven zou moeten gaan.
Ik had op de vroege ochtend van mijn skiongeval lekker in bed moeten blijven woelen in mijn geliefde Noorwegen in Zijn veilige armen!
Ik wist al lang dat mijn Ouwe Ringo mij zou opofferen als hij daar de kans toe kreeg!
Er was ook niets geregeld om mij in die tien uren leegbloeden nog te redden!
Mijn baas was bezopen en kwam pas zijn bed uit toen ik al in het Nordfjordeid Ziekenhuis werd binnengebracht meer dood dan levend!
Zelfs mijn voeten en benen waren bevroren en elke gek weet dat je dan geen schijntje kans meer hebt om de Overste Jol flink uit te hangen?
Ik had in Helse Bergen moeten blijven bij mijn geliefde dokter Signe Gullestad, die mijn leven had gered.
Dan had ik haar nog mooie verhalen over Het Korps Mariniers kunnen vertellen!
Dat de gewone mariniers geweldig zijn, maar dat je de rest maar snel moet vergeten!
Nu komt mijn uniform van de Mountain Leader met het insigne van boven en het Gewondenkruis apart naast mijn O.P. Khiam VN-uniform in de Special Forces Corner in het Mariniersmuseum te Rotterdam te hangen voor de viering van dit Jubileumjaar.
Maar eerst gaan die fantastische Mariniers roeien naar Engeland in September.
Daarna zien we wel verder hoe de mariniers in actie komen, hopelijk nog bij mijn leven nog als de trekbok van de Hijgende rendieren van Finmarken in Noorwegen op weg naar het Mariniers Home.
LikeLike
Old soldiers never die, they just fade away…….Dit is bij jou, Klaas Jol, blijkbaar en gelukkig nog steeds niet het geval. Ik heb vaak aan het ongeluk teruggedacht, maar nu ik jouw verhalen teruglees, vallen de puzzelstukjes op zijn plaats. Het was een afschuwelijk incident, niets meer en niets minder dan dat. Een ongeluk in en door de dienst, van het nemen van risico’s of het verwaarlozen van veiligheidsmaatregelen was geen sprake. De basis training had ons – betiteld als rescue party – alles bijgebracht om je zo heel mogelijk thuis te helpen brengen. Het motto van elke zichzelf respecterende eenheid, mariniers, commando’s of mobiele brigade is ” we leave no man behind”. Je hebt de neiging ons teveel lof toe te zwaaien, terwijl het iets is als vanzelfsprekend als zout op je ei. Dus svp geen medailles toedichten of wat dan ook, we kunnen niet tippen aan wat jij in jouw carriere als universal soldier hebt verricht.
Zeer terecht stelde je dat ik zowel in Noorwegen als in Doorn mijn verwondering erover uitgesproken heb, dat niemand van ons een debriefing kreeg, er geen schaderapport of proces verbaal werd opgemaakt. CC Cees Faasse en OCC Willem ter Velde draaiden om ons heen alsof we lepra hadden als we erover begonnen in Nordfjordeid. Ik snapte niet waarom het zo geheim gehouden werd, we hadden als Korps toch niets te verbergen? Onze engelse collegae verloren in een white out een party met arts, tandars en diverse andere non combattanten tijden een training daar. Shjit happens, het is daar verdorie geen Bobbejaansland?
Nu begrijp ik dat cdt Ringenaldus, oftewel dronken droppie in mariniersmonden en de CKMARNS geen wilde verhalen over een ernstig ongeval in de krant wilden hebben. Stel je voor dat onze Noorwegen Deployment op losse schroeven zou komen te staan. Ook zou blijkbaar een normale schaderegeling voor jou een precedent scheppen voor mogelijk nieuwe ongevallen. De Marineleiding wilde uiteraard niet dat de Medische Dienst en de SMD smetten op het blazoen zouden krijgen…zij had de alcoholische fratsen van de sterchirurg veel te lang getolereerd.
De Generaals de Haan, Romein c.s kan ik niet begrijpen….Er moet een behoorlijke interne en politieke druk geweest zijn om jou onder het vloerkleed te moffelen. Je noemt ook Gen Henk van den Breemen, Henkie de Leugenaar in de mariniersmonden. Uiterst intelligent, maar meedogenloos en ambitieus. Eigenschappen, die je wel tot de post van hoogste militair kunnen brengen. Het heeft wel voor een opwaardering van de gebruikelijke IQ grapjes over mariniers gezorgd.
Na 37 jaar spreek ik dit uit, misschien ook voor de toenmalige luitenants Vrolijk en van Duinen, de sergeanten Tiemens, Andre…mijn OPC, een andere sergeant en onze skiinstructeur MSI.
Klaas Jol, sterkte in je verdere strijd, ook al geloof ik niet dat politici, die nooit verder kijken dan hun ambtstermijn, het fatsoen zullen hebben om alsnog gerechtigheid te laten geschieden…
27 juni 2015, Kaptmarns KMR BD R. Van Asperen Vervenne
LikeLike
Minister Henk Kamp maakt zichzelf niet geliefd in de wereld van de Vrede op aarde.
De voormalige Minister van Defensie en moordenaar van de Mirakelmarinier Sateh in 2005 door zijn Nobelprijs voor de Vrede te “vergeten”, ene Dokteranus Hendrikus Kamp heeft nu vandaag ook weer maling aan de Uitspraak van de Hoogste Rechter om de boven de rijke gasbel balancerende linkse kiezers en nabestaanden en talloze rechtse onderdanen in Groningen te redden van de zekere ondergang!
Wordt het nu echt geen tijd, dat de Republikein van D- tweemaal 66 Pechtold het roer van het staatsschip overneemt?
De samensteller van dit linksrechter Kabinet slaat nu avant la lettre du chaos de orders van de rechter in de wind om toch maar vooral eerst de N.A.M. in staat te stellen de bodem onder hun gaten uit te hollen en de burgers erboven vol te laten lopen van hemelwater!
Het gaat deze vreemde oosterling alleen om de staatsinkomsten binnen te slepen ten koste van de povere zielen, die nu zeker met zo’n niemandalletjesvermindering van een paar procent aan gaswinning door ineenstorting van hun bestaan op zwart zaad komen te zitten en dat zijn er niet zo weinig, aanstaande kiezers op Veilig Nederland!
Onze Kampioen wil de miljarden weer doorsluizen naar de gaten geslagen door wanbeleid over vijfentwintig jaren wanbeleid na het vervallen der Berlijnse muur.
Wat had Den Haag afgesproken met Moskou bij de Vrede van Berlijn?
“Handen af , boys van de oude en herboren naar het Westen lonkende Sowjet-Unie-Staten en De Krim”?
We sturen Van Baalen en die Trommel van BUZA wel even naar de Krim met vakantie.
Laat die boys nu eens thuis goed aan het werk gaan!
Om eens goed na te denken over gemaakte afspraken met de grote mogendheden der aarde.
En zich niet bemoeien met grote mensen zaken!
LikeLike
De namen staan op het Vaandel van het Korps Mariniers vermeld!
Wist U dat de naam “Sla neer de opstand in Atjeh” inherent staat voor “Dood aan de Overste Sateh”?
Maar wat hadden zij het Koninkrijk der Nederlanden en ons Vorstenhuis van Oranje dan misdaan dan Vechten voor hun Mensenrechten?
Het blazoen van de Jol Heroes Klaas en Jan, ontworpen door Piet werd danig geschonden na het skiongeval van hun “Ouwe”. Maar zijn eigen mariniers waren hun eerste Special Forces Mariniers niet vergeten.
Dienaren van het oudste Korps van Nederland blijven nog altijd fier overeind met een Korpsgeschiedenis “Van heb ik jou daar even bij de Kladden”,
Zeesoldaten van Michiel Adriaenszoon de Ruyter en Jongens van Johan de Witt gaan nooit verloren.
Knoop dat maar in je grote oren!
Voorbeeldig integer en fideel onder elkaar en alleen open voor elkaar en onze trouwe verbonden mariniers.
Geen bruinwerkers likkend en slikkend en snikkend met grote droge ogen naar hogere ( on- ) machtige Heren of Dames in blijde verwachting dat zij het over onze dooie ruggen en via andere “kanalen” als het maagdarmkanaal en de Staten-Generaal nog ver zullen schoppen ten koste van onze kinderen.
Lieden zonder eigen fideel karakter jegens de maten in Mali en bij de Koerden noch scrupules en integriteitscodes , die geen gewetenswroeging krijgen wanneer zij diegenen onder de duim kunnen houden, die nog een paar duiten achterstallig pensioen over 36 jaren met rente op rente en de Ereschulden van gevaarlijke operaties in crisesgebieden te goed hebben van het rijke Nederland.
Zoals aan hun Overste Sateh.
Zij geven onze dure belastingcenten en gevaren- en invalditeitstoelagen op uitzending en in de oorlog vergaard ten koste van onze families in rouw gedompeld liever aan de uitbeners van de Bosporus!
En aan gelukszoekers op jacht naar onze verworvenheden in 350 jaren Krijgs- en Zeegeschiedenis.
Ach boys, hadden wij van die huidige onmaatschappelijk ergernissen als hondstrouwe Vaderlanders en gewonde Veteranen maar eerder geweten?
Dan hadden de linke Michielen via het eigen vergane maagdarmkanaal in hun eigen ambtenaren hoge broek gescheten en een koekje van eigen deeg in hun eigen brievenbus gekregen.
In casu een dwangbevel elke maand in Naam der Koning.
Dat is pas slikken als je verder niks te bikken krijgt van het eigen Vaderland, waarvoor wij al 350 jaar het leven veil hadden!
En waarvoor duizenden en duizenden zeesoldaten vijn gesneuveld, gewond of voor in ongenade zijn gevallen?
De namen staan op het Vaandel van het Korps Mariniers vermeld!
Wist U dat de naam Atjeh inherent staat voor Overste Sateh?
LikeLike